Column: Back to the roots…
Geachte mevrouw de burgemeester, welkom terug!
Ik ken u niet en u kent mij niet maar laat ik eens onbescheiden zijn, we hebben wel enkele raakvlakken te delen. Om te beginnen heeft u, net als ik, uw ‘roots’ verlaten om in het Westen een leven op te bouwen. U verliet net als mij het Noorden, u Delfzijl en ik Terschelling. Twee plaatsen met een eigen haven en allebei ook verbonden met de Waddenzee.
Maar er is nog meer.
U kwam onder andere in Amsterdam te werken en later in Haarlem. Ik heb vier maanden in Haarlem gewoond, om precies te zijn in de Ripperda-kazerne alwaar ik mijn dienstplicht begon te vervullen. En laat die meneer Ripperda, Wigbolt Ripperda, nu weer uit Groningen komen. Uit Winsum! Misschien was dat wel de reden dat u zich zo thuis voelde in Haarlem? Want die gast liep daar al rond in de jaren 1572, om de stad te verdedigen tegen de Spanjaarden.
Prachtig verhaal toch, een Groninger die de stad Haarlem verdedigde!
Na mijn dienstplicht ging ik in Den Haag wonen en werken en ook hier hebben we een raakvlak. Den Haag is immers de thuisbasis voor de politiek en dat is zoals we weten, een van uw liefhebberijen. Nadat ik hoorde dat een andere liefhebberij van u toneelspelen is, kreeg ik het zowaar voor elkaar om wederom een raakvlak te vinden. Want ik heb ooit, in de zesde klas van de Lagere School, een soort van toneelstuk geschreven voor de jaarlijkse schoolavond.
De titel van dit stuk was ‘De prinses die niet kon lachen.’
Dat dit compleet geïnspireerd was door een ‘echt’ toneelstuk welke ik eerder dat jaar gezien had in een theater te Leeuwarden doet niet meer ter zake. En van plagiaat had ik nog nooit gehoord… Het bewijst wél weer hoe belangrijk theater voor de mensheid is; je kan er gewoon van genieten maar je kan je er ook door laten inspireren en zelf iets scheppen. Creatief bezig zijn. Iets maken of doen waar anderen weer van kunnen genieten maar waar men ook energie van krijgt.
Positieve energie.
U staat positief in het leven als ik het een beetje goed ingeschat heb. En u bent het daarom vast wel met mij eens dat het de laatste jaren wel eens ontbreekt aan positiviteit. Het positivisme zit in een verdomhoekje en daarom is het goed dat om daar wat meer aandacht aan te besteden. En daarom is het goed dat de keuze op u gevallen is, zodat we de zon weer een beetje zien schijnen en dat Groningen zich de rug gaat rechten. Dat deed u al door hardop te zeggen dat de Groninger best wel wat trotser mag zijn op zichzelf, op zijn gemeente en op zijn provincie. Want mede dankzij Groningen zit het grootste gedeelte van ons land er warmpjes bij en worden er simpele of overheerlijke gerechten bereidt op talrijke fornuizen.
Ja, ja, we moeten van het gas af.
Ik weet het standpunt van uw partij, Groen Links. Maar nu staat u boven de partijen en hoeft u enkel ons, de politieke partijen én de inwoners van Oldambt, te leiden. En geloof mij, de dag dat we echt ‘groen’ worden is dichterbij dan u denkt, het is een kwestie van tijd, van anders denken, het afleren van gewoontes. En het moet vooral niet teveel kosten want het leven is al duur genoeg.
Ondergetekende doet zijn best maar ik kook nog wel op gas. Op een dikke vijfpitter van 90 centimeter breed. Het fijne van op gas koken is dat je ziet hoeveel vuur er onder de pannen zit. En het resultaat is verbluffend, ze likken hier de pannen uit.
Zó lekker!
Maar ik ben mij wel bewust dat het anders zal moeten. Dat het gas eraf moet en dat we meer moeten nadenken over de welvaart waarin we leven. En dan met name over de gevolgen van die welvaart. Ik uit dat bewustzijn door bijvoorbeeld lopend naar de supermarkt te gaan en niet met de auto. Dat lukt natuurlijk alleen met kleine boodschapjes anders belast ik de ziekenhuizen weer met herniaklachten die ik opgelopen heb omdat ik een krat bier mee moest sjouwen. Daarnaast loop ik naar mijn wekelijkse sportuurtje in de plaatselijke sportschool. Voor de duidelijkheid, terug ook! Of ik pak de fiets, als ik bijvoorbeeld super gezond brood zonder foute toevoegingen moet halen. Die broden kosten wat meer dan in de supermarkt maar doordat ik fiets kost het geen benzine.
Een win-win situatie!
Nu moet ik wel zeggen dat het wandelen en fietsen in de afgelopen maand wat tegenviel. Dat kwam niet door de horror-winter waarin we ons volgens die Fries Piet Paulusma bevinden maar doordat ik me de afgelopen maand niet geschoren heb. Je kon namelijk kiezen in januari welke trend je ging volgen, in de trant van Stoptober (stoppen met roken) en Movember (je snor laten staan). Het ging om de volgende trends: Januadry of Januhairy. Die eerste hield in dat je een maand lang geen alcohol nuttigde en die tweede dat je jezelf een maand niet zou scheren of knippen.
De keuze als drinker met mate(n) was snel gemaakt!
Ik viel dus even terug in de oertijd, de tijd dat de hele wereld nog hartstikke groen was. Maar na een week kwam ik erachter dat het toch prettiger is om het een en ander dagelijks bij te houden. Dat loopt en fietst toch wat relaxter! Wielrenners scheren zich immers ook! Het is nu februari en ik ben weer op alle fronten geknipt en geschoren, tot grote vreugde van mijn echtgenote.
En u bent tot onze grote vreugde nu officieel de burgemeester van de gemeente Oldambt!
Toen u zei dat u nog wel eens over het woord Oldambt struikelde moest ik hardop lachen en vond ik weer een raakvlak. Want ik ben daar ook al een paar keer over gestruikeld. Dat is het Westerse wat we nog van ons af moeten schudden. Maar geloof mij, ‘slechte’ gewoontes zijn snel af te leren. En daarbij opgeteld, de gemeente is nog jong. Net als de eerste burgemeester van deze gemeente, Pieter Smit.
Een burgervader die door de inwoners in het hart gesloten werd maar ons veel te vroeg ontvallen is, helaas.
Beste burgermoeder, na het wonen op een kluitje in de Randstad kunt u nu gaan genieten van deze mooie plek op Aarde, de plek met haar weidse zichten, gekleurd door de koolzaad-, de mais en de korenvelden, haar gemoedelijke dorpjes, het groeten van elkaar op straat, de file loze wegen, de leuke evenementen en de nuchterheid van haar bewoners. Ik geniet hier al een tijdje van en zie hier het laatste raakvlak welke wij mogen delen; Ik heb ook het Westen verlaten om hier een nieuw leven op te bouwen!
En daar heb ik nog geen dag spijt van gehad!
Heel veel succes en plezier in uw nieuwe functie,
Hoogachtend,
Arjen Veldhuizen
