Bloemetje voor Bernard Haan uit Oude Pekela
Oude Pekela – Wie heeft er een bos bloemen verdiend? Iedere week worden tientallen inwoners van onze regio genomineerd. Zaterdag kiezen we daar iemand uit en bezorgen die persoon een boeket.
Dit weekend brachten we een mooi boeket naar Bernard Haan in Oude Pekela. Hij werd deze week vaak genomineerd. Eén van de mensen die hem een bloemetje gunnen is Ria Brehen- Swarts. Ze schreef: “Bernard heeft dystrofie in zijn been en heeft de hele dag pijn. Hij moet ontzettend zware pijnstillers slikken om de dag door te komen. Hij is door de pijn van de dystrofie aan huis gekluisterd. Toch is hij elke dag weer vrolijk voor zijn twee jonge kinderen. Hij verdient het echt om in het zonnetje gezet te worden!!”
We worden gastvrij ontvangen in de gezellige huiskamer van Patricia en Bernard. Aan de wand hangt sfeervolle kerstdecoratie. Twee golden retrievers rennen vrolijk rond. Zoontje Roan van vijf jaar is nog helemaal in de ban van sinterklaas. Dochter Fleur van zeven zit op de bank. Met oma Fiona. Ook Ria zit al op ons te wachten. En Christa, een andere vriendin van Patricia en Bernard, regelt koffie voor iedereen.
Fiona zegt: “Hij heeft een klap op de voet gehad, 8 juni 2005. Ik weet het nog precies. Die avond moest Nederland voetballen tegen Finland. Ik kreeg een telefoontje van Bernards collega: Naar welk ziekenhuis moet ik hem brengen?” “De dag ervoor was ik net vervangend filiaalleider van de Aldi geworden.” zegt Bernard. “Bij het afsluiten van het terrein viel een ijzeren hek van 200 kilo op mijn voet. Er was niks gebroken. Een schilfer van het kapsel af. Maar het bleef maar zeer doen. Zes weken verder had ik nog pijn.”
Het bleek dat Bernard symptomen van posttraumatische dystrofie had. Een ziektebeeld waar relatief weinig over bekend is. Er geen bepaalde behandeling die de voorkeur geniet. Nu, meer dan dertien jaar later is de voet nog steeds enorm gezwollen, donker paars van kleur en zijn er regelmatig wonden die niet dichtgaan. De voet doet intens pijn. Een sok of een schoen op die plek kan Bernard niet verdragen.
Patricia vertelt: “De dokter zei: hier word ik niet vrolijk van. Bernard kreeg steeds andere medicijnen voorgeschreven. Pijnstillers, onstekingsremmers en middelen die de bloedvaten verwijden. In die periode is hij nog gevallen en brak zijn heup. En in 2016 overleed zijn vader, waar hij erg goed mee overweg kon.”
Boven de schoorsteenmantel hangt een ingelijste foto van Bernard met zijn vader.
“Toch klaagt hij nooit,” vult Christa aan. “Hij is een top vader voor zijn twee prachtige kids. Hij is een echte vechter.”
Vanwege de pijn slaapt Bernard slecht. Iedere ochtend begint met medicatie waar Patricia bij helpt, omdat Bernard erg trilt. Patricia: “Vier keer per dag morfine spuiten. En daarnaast krijgt hij morfinepleisters en morfinelollies.” “Ik zit voortdurend met een soort stokje in mijn mond. Dat is de morfine,” zegt Bernard. “Maar dat spul komt ook direct in je speeksel. Binnen een jaar rot je gebit weg.” “Regelmatig kom ik in rare situaties”, zegt Patricia. “Als ik schoenen voor hem koop, heb ik steeds een schoen teveel. Schoenen worden altijd in paren verkocht. Maar ik kan tenminste nog eens uit huis. Dat is voor hem een stuk anders.” “Je past je leven helemaal aan” zegt Ria.
Haar zoontje Aiden heeft ook een soort dystrofie: Duchenne. Hij is het vriendje van Patricia’s dochter. Zodoende leerden de moeders elkaar kennen. Ria: “Samen met school hebben we een mooie actie georganiseerd. Daar werd meer dan 4000,- euro mee opgehaald. Dystrofie is een onbekende ziekte. Het komt zo weinig voor. Er is dus ook nog weinig onderzoek naar gedaan.”
We maken een foto. Met de foto van Bernard met zijn vader op de achtergrond. “Dat is mooi”, zegt Patricia. “Zo is hij er ook een beetje bij.”
Nomineren
Ook u kunt iemand nomineren voor het Bloemetje van de Week. Dit kan via deze link
Lees ook: Sympathieke actie bloemist Winschoten: ‘Bloemetje van de week’
