Column: Tegenstrijdigheden
‘Gaat heen en vermenigvuldigt u.’ Nog niet zo lang geleden kreeg je als vrouw dit te horen van onze kerkelijke leiders. De vrouw van toen had enkel te zorgen voor het huishouden en haar hardwerkende echtgenoot. En voor nageslacht, door zich gewillig in de echtelijke sponde aan hem te onderwerpen.
Elk nieuw kind dat ter aarde kwam was natuurlijk dan ook direct lid van de kerk waardoor de grip op het gezin mooi bleef voortbestaan. En daarmee het voortbestaan van de kerk en van de wereldbevolking. Grote gezinnen waren dan ook heel normaal en na elke geboorte werd er alweer op aangedrongen opnieuw zwanger te worden en ja, voorbehoedsmiddelen was een vies woord in die tijd… Er waren wel wat ‘middeltjes’ zoals bijvoorbeeld citroensap of voor het zingen de kerk uit… De pil was toen nog een ‘Ver-van-mijn-bed’ show, laat staan ‘de pil voor de mannen’ die we heden ten dage bij ons moeten dragen volgens de trendsetters.
Weer enkele decennia later noemden de politieke leiders met een christelijke achterban, het gezin ‘de hoeksteen van de samenleving.’ Een warm gezin zorgt voor een stabiele basis in de maatschappij, was de gedachte hierachter. Helaas dwong diezelfde maatschappij af dat er harder gewerkt moest worden om elke maand de vaste lasten te kunnen betalen waardoor ook de vrouw aan het werk moest.
En toen maakten we kennis met het zogenaamde ‘sleutelkind’.
Deze kinderen kregen van hun hard werkende ouders een sleutel van het huis en waren aan zichzelf overgeleverd gedurende de afwezigheid van de ouders. Het kinderkoor met de bekakte R, ‘Kinderen voor Kinderen’, schreven er zelfs een liedje over:
“M’n ouders moeten werken
Er is nooit iemand thuis
Daarom kreeg ik een sleutel
De sleutel van ons huis
Nu zit ik elke middag ongestoord
Met chips voor de TV
Uren achter de PC
Met keihard mijn muziek
Er is toch niemand die het hoort”
Hierdoor raakten een deel van die kinderen het spoor bijster en bedachten we voor-tussen- en naschoolse opvang.
Nu moesten de ouders nóg harder werken om dat allemaal te kunnen betalen waardoor de kinderen op zondag dubbel verrast werden.. ”Wie zijn toch die man en die vrouw die elke zondag het vlees snijden..”. Mits hier sprake is van ouders die nog bij elkaar zijn. Bij gescheiden ouders ligt het nog iets gecompliceerder.
Ik moest aan voorgaande denken nadat CDA Fractievoorzitter Sybrand Buma zich zorgen maakte over de bevolkingsgroei. Want het vermoeden bestaat dat ons landje zo rond 2060 uit haar voegen zal barsten door een geschat inwonersaantal van twintig miljoen. En de grootse aandrijver daarvan is de immigratie.
Ja, er zitten inderdaad weer verkiezingen aan te komen.
Twee tegenstrijdigheden in mijn ogen want we moesten ons aan de ene kant voortplanten al waren we konijnen en nu maken ze zich zorgen vanwege overbevolking. We doen niet meer aan grote gezinnen; een, twee kinderen per gezin is tegenwoordig redelijk normaal. En als het even kan ook op latere leeftijd, neem Eva Jinek maar als voorbeeld. Een carrière vrouw en nu een prachtige moeder van zoon Pax. Van wie? Van Pax.. Een Latijnse naam welke ‘vrede’ betekent. Ja, ook de namen veranderen; Pax, Xess, Jess, Lax, Nix of Uxs, het kan allemaal.
Maar dit even terzijde.
De populaire steden hebben nu al last van overbevolking, met name van alle toeristen die zich over de hele wereld verspreiden. Neem nou Venetië. Daar kan je een dikke bekeuring krijgen als je even op de stoep gaat liggen of op een monument gaat zitten…En is het niet ons eigen Amsterdam waar populaire toeristenwinkeltjes dicht moeten om zo de toerist te weren? Het is echt waar, er is zelfs sprake van een viswinkel die dicht moet, na 35 jaar daar vis verkocht te hebben.
De kibbeling en de haring zijn te toeristisch!
En even voor de duidelijkheid, die toeristische overloop komt niet door de immigratie. Nee, dat komt door de welvaart. Onder andere doordat we massaal zijn gaan reizen omdat we teveel geld en teveel vrije tijd hebben. En daar komt het weer; omdat we steeds bezig gehouden moeten worden.
Die welvaart begint ondertussen aardig te irriteren!
En nu hebben ze in Groningen bedacht dat er niet meer gerookt mag worden in de stad. Nou ja, enkel bij ziekenhuizen en scholen creëren ze rookvrije zones. Dat snap ik wel, maar waarom kan ik sigaretten en dergelijke nog steeds overal kopen? Waarom verkoopt de Appie Heijn in (!) het UMCG dan wel bier en energie dranken? Ook slecht voor de gezondheid toch? En waarom mag ik wel friet, frikandellen en kroketten eten in die ziekenhuizen?
Of een broodje bal met een kwak mayonaise..
Dan rook ik niet die peuk bij de ingang van het ziekenhuis maar kom uiteindelijk wél met een vet hard binnen via de ingang van de spoedeisende hulp… Allemaal tegenstrijdigheden waar we met zijn allen hoorndol van worden. Natuurlijk snap ik dat het om een gedragsverandering gaat. De laatste jaren van mijn rokerige leven voelde ik mij al steeds bekeken wanneer ik buiten bij een winkel stond te roken, wachtend op mijn vrouw die binnen een jurkje aan het kopen was. Ik kreeg dan genoeg verontwaardigde blikken toegeworpen dat men last had van de rook. Als een paria ging ik me steeds meer ging verschuilen, peuk diep in mijn handpalm zodat ik er niet direct op werd aangekeken.
Winkels met pilaren bij de ingang hadden mijn voorkeur of ik ging in de luwte van een leegstaand winkelpand staan, die gunde men toch geen blik waardig. Dat brengt mij meteen weer op de volgende tegenstrijdigheden, namelijk dat we geen leegstand willen wat winkels betreft maar wel als het effe kan online ons bevredigen met de aankoop van alles wat er maar te koop op de wereld is!
Want dat is net even goedkoper en ze komen het nog thuis brengen ook!
Ach, de soep wordt nooit zo heet gegeten, als zij wordt opgediend. En grenzen vervagen, identiteiten vervagen en gewoontes vervagen. Dat komt omdat we steeds wijzer worden met zijn allen en omdat we met zijn allen willen werken aan de perfecte wereld. Zonder ziektes, oorlogen en andere zaken waar de meesten onder ons niets mee te maken willen hebben. Dat zijn de gevolgen van de welvaart.
Wen d’r maar aan.
Door: Arjen Veldhuizen
