Column: Voor de bakker
Lang heb ik getwijfeld: Wat zal ik schrijven, dit laatste weekend voor de verkiezingen?
Zoals de meeste lezers weten, ben ik actief binnen de lokale politiek. De verleiding is dan om daar over te schrijven. Het is immers campagnetijd! Zal ik de eigen successen van de afgelopen vier jaar netjes opsommen? Of het belang van ons verkiezingsprogramma benadrukken? Ook zou ik kunnen schrijven over negatieve gevolgen van beleid dat het college afgelopen periode uitvoerde.
Als ik twijfel, wil het wel eens helpen daar met buitenstaanders over te spreken. Ik belde Erwin. Erwin is een goede kameraad. En woont niet in onze provincie. Samen zaten we op de middelbare school. We waren tegenpolen: Erwin de brutaalste van de school, de schrik van alle leraren. Ik was, nou ja, ik ben nog steeds, wat rustiger. Jarenlang traden we samen op met een bandje. Erwin speelde lead-gitaar en was de zanger. Ik speelde de bas. Erwin werd marinier. Werkte op Aruba en in Noorwegen. Ik werd verpleegkundige in Leidschendam. Steeds bleven we kameraden. Nu, na dertig jaar, is Erwin docent economie en maatschappijleer op dezelfde school waar hij eerder leerling was. Ja, er waren nog leraren die hem kenden van toen.
Erwin zei: “Als er bij een raadsvergadering onderwerpen op de agenda staan waar je werkgever bij betrokken is, wat doe je dan? Of dat het gaat over je eigen bedrijf?”
Dat was goede raad. In zo’n situatie loop je even uit de vergadering. Onderwerpen waar je persoonlijk voordeel uit zou kunnen halen, daar ga je niet over meebeslissen. Hij gaf me ook een alternatief. En dat ga ik gebruiken. Hieronder lezen jullie de steminstructie die Erwin gebruikt in zijn lessen maatschappijleer:
‘Steminstructie’.
Om de komende verkiezingen voor de gemeenteraad optimaal te beleven volgt hier een instructie.
Op de avond vóór deze dag ga je vroeg naar bed. Op de bewuste dag gaat de wekker om zeven uur. Je eerste gedachte is: ‘Feest vandaag!’ Er zijn miljarden mensen bij wie nooit hun mening gevraagd wordt. Miljoenen anderen mogen stemmen maar hebben geen keuze. Jij wel.
Je doet dus je mooiste kleren aan en steekt de vlag uit. Na het ontbijt ga je met stempas en legitimatiebewijs naar het dichtstbijzijnde stembureau. Eenmaal binnen geef je de voorzitter een hand en knikt de secondanten vriendelijk toe. Je geeft je pas af, laat desgevraagd je legitimatiebewijs zien en hoort vervolgens je naam en een nummer noemen.
Je krijgt dan een vel met namen.
Voorzien van dat vel ga je naar één van de houten hokjes die speciaal voor dit doel daar zijn neergezet. Daar hangt een rood potlood.
Met je rechterhand neem je dat potlood en maakt één van de witte rondjes op het grote namenvel rood. Je mag dat ook met je linkerhand doen. Je mag met rechts of met links links of rechts stemmen. Let wel op dat je slechts één rondje rood maakt.
Je vouwt het vel weer terug en deponeert het in de gereedstaande stembus.
Je groet de leden van het stembureau en gaat snel naar de dichtstbijzijnde bakker. Verkiezingen zijn het feest van de democratie, daar hoort gebak bij.
Vind je dat de democratie niet goed functioneert? Mopper je op de regering? Dat is nou juist het kenmerk van de parlementaire democratische rechtsstaat waarin wij leven: Je mag bedenkingen hebben, je mag mopperen. Zoveel anderen bekopen dat met gevangenschap of zelfs met hun leven. Jij niet.
En voor de senioren: Bent u fysiek niet in staat te gaan stemmen? Geen nood: machtig iemand om voor u te gaan stemmen en naar de bakker te gaan. Let er op dat het bestelde gebak ook bij u terecht komt. Er mag u van dit feest niets ontgaan!
-Jos Schaafsma.
