Ex prof-voetballer Dieterman kijkt terug op zijn voetbalcarrière en heeft veel van de wereld gezien (1)

- advertentie -

Winschoten – Het jaar 2024 loopt al weer op z’n eind. Ook altijd weer een moment om terug te kijken door de jaren heen en dit keer doe ik dit samen met ex-profvoetballer Herman Dieterman (63) uit Winschoten. Het was een voetbalcarrière met veel hoogtepunten, vooral in zijn jonge jaren, en later toch ook wel wat gemiste kansen. Toch is hij tot zijn  58e jaar blijven spelen onder andere bij Oud-FC Groningen en eindigde in teamverband bij zijn cluppie waar hij ooit is begonnen, namelijk BNC uit Finsterwolde.

Herman is geboren in Finsterwolde in een gezin met nog één broer, die daar overigens nog steeds woont. “Ik ben begonnen met voetballen toen ik een jaar of 6 was bij BNC (Bravery -Nova Zembla), een fusie van twee van de drie clubs die in de jaren dertig actief waren in de toenmalige gemeente Finsterwolde. Ik was eigenlijk toen nog te jong om met het team mee te doen en deed eigenlijk stiekem mee. Bovendien was ik vrij klein, maar ik had wel het talent om goed te spelen”, zegt Herman.

12 jaar
Op 12-jarige leeftijd heeft hij een mooie prijs gewonnen. Alle jonge talentspelers uit de provincie konden door hun club worden opgegeven voor een groot landelijk voetbal-event, wat bij het grote KNVB centrum in Zeist zou plaatsvinden. Ook bijvoorbeeld in Groningen en Leek vonden voorrondes plaats, maar voor noordoost Groningen is dit op de velden van het WVV sportcentrum in Winschoten gehouden.

“Jan Zemering, onlangs helaas overleden, was toen onze trainer. Hij leerde ons beter dribbelen, drijven, en doelschieten, allemaal oefeningen die ook gedaan moesten worden tijdens de voorselectie op het WVV veld. In Winschoten ben ik toen eerste geworden, waardoor ik door mocht gaan voor de grote finale in Zeist. En daar is het ook heel goed gegaan, want daar waren twee testen en beide heb ik toen gewonnen. Hier kreeg ik uit handen van Ajacied Barry Hulshof een grote Ford beker en voetbalschoenen van de KNVB”, zegt Herman.

(Lees verder onder de foto)

Rome
En toen mocht de jonge Dieterman naar Rome. Hij was eigenlijk nog nooit buiten de provincie geweest en dan in het vliegtuig naar de Italiaanse hoofdstad. Zijn ouders mochten ook mee. “Ja, toen mocht ik naar Rome, samen met pa en moe, een bestuurslid en ook Jan Zemering mocht mee. Zowel mijn vader als mijn moeder en ik natuurlijk ook, hadden nog nooit in een vliegtuig gezeten en durfden het ook niet goed, maar zijn toch meegegaan”, zegt Herman.

“Het was in 1973, met een tussenlanding in Parijs, en mijn vader zei toen nog tegen een andere vader ‘zullen wij met de trein terug’, kwamen wij daar in Rome terecht in een heel luxe hotel, iets wat wij  nog nooit hadden gezien. Na die nacht wat onwennig te hebben geslapen, kwamen wij aan in het immens grote  Olympisch stadion van Rome. Ons evenement speelde zich af voor de grote wedstrijd SS Lazio tegen UC Sampdoria. Twee clubs destijds in allerhoogste regionen. Dus er zaten toen al veel toeschouwers op de tribunes, tijdens de grote wedstrijd meer dan 90.000”, aldus Herman Dieterman.

Ik kom uit een klein dorpje
Zij moesten dus voor deze grote wedstrijd aan laten zien wat deze jonge voetballers in huis hadden. Herman heeft daar een mooie vierde plek weten te bezetten. “Ja, het was een heel bijzondere ervaring. Zit je ineens in zo’n grote wereldstad en ik kom uit zo’n klein dorpje. Wij hebben toen ook nog een tour door Rome gemaakt. Kwamen in een heel chique restaurant en wat ik mij er nog van kan herinneren is dat wij ijs kregen, waarop kaarsen stonden en het ijs was warm. Het was een hele belevenis voor een jongetje van twaalf jaar”, zegt Herman.

Eenmaal weer terug op Schiphol zijn ze ontvangen in het Hilton hotel wat georganiseerd werd door Ford automobielen. Terug bij aankomst huis stond niet het hele dorp hen op te wachten, maar wel zo’n 35 personen. Maar eenmaal terug in Finsterwolde ging zijn voetbalcarrière bij BNC gestaag door.

(Lees verder onder de foto)

Debuut op 15 jarige leeftijd
Op 15-jarige leeftijd heeft Herman zijn debuut gemaakt in het eerste elftal van BNC. Dit team kwam uit in de 2^e klasse KNVB. “Volgens mij was ik ook zo’n beetje de ‘mascotte’ van dit eerste elftal. Ik was toen vrij klein en werd af en toe in de wasbak gegooid en op de schouders meegenomen. De club is in die jaren ook nog eens gebeld door Feyenoord, maar dat is op de een of andere manier afgewimpeld”, zegt Herman.

“Het was natuurlijk ook een heel andere tijd dan nu, van wat moet je nu ook als 15-jarige jongetje in Rotterdam. Ik heb drie jaar gespeeld in het eerste elftal van BNC en kreeg steeds meer belangstelling van betaald voetbal als Veendam, Groningen, maar het Belgische RSC Anderlecht kwam ook langs. Ik was toen inmiddels 18 jaar”, aldus Herman.

Gescout door Jan Mulder
“Jan Mulder heeft mij een paar keer gescout en heeft er toen ook voor gezorgd dat ik naar Anderlecht bij Brussel kon. Daar heb ik in mei 1980 een oefenwedstrijd gespeeld met het jeugdteam en dit is blijkbaar zo goed verlopen, dat ze mij wilden zien spelen in het eerste elftal. Ik ben kort daarna opnieuw naar Brussel gegaan en toen voor 3 dagen. Heb toen bij een gastgezin geslapen. Ik heb toen een wedstrijd tegen het Franse Lille gespeeld.”

Herman Dieterman: “Bij Anderlecht speelden toen onder andere Arie Haan, Johnny Dusbaba, Kenneth Brylle Larsen (ex PSV) uit Kopenhagen, Nico de Bree, Jacky Munaron, Frank Vercauteren (The Little Prince) en Ludo Coeck. Dit was toen wel heel bijzonder voor een jongen van 18 jaar. Ik weet nog heel goed dat een deel Frans sprak en de anderen Nederlands. Ik begreep de Franse taal amper.”

Ik wist amper wat een biefstuk was
“Wij werden vanaf Brussel met een bus naar een stadion bij de Franse grens gebracht. Daar kregen wij biefstuk te eten en dat was ik helemaal niet gewend. Er werd gevraagd wil je hem doorgebakken hebben, rare of medium. Ik wist echt niet wat ik daar op moest zeggen. Ja, dit was toen allemaal heel nieuw voor mij. Ik weet nog wel heel goed in de drie dagen dat ik in Brussel was, moest ik ook trainen. Maar ik verveelde mij rot, want ’s middags waren de trainingen. Ik verbleef toen bij het gastgezin en ik wist echt niet wat ik moest doen”, zegt Herman.

“Ook de voorzitter van RSC Anderlecht van 1971 tot 1996 de heer Constant Vanden Stock heb ik allemaal ontmoet. Ja, dat moet ik toegeven, allemaal waren ze heel gastvrij. Dit avontuur is uiteindelijk toch allemaal afgeketst. Je had toen nog met een buitenland regel te maken, want toen mocht je maar 3 buitenlanders aantrekken, maar volgens mij was uiteindelijk ik toch in hun ogen niet goed genoeg.”