Column: Het nieuwe abnormaal
Eigenlijk was ik het vergeten hoe het voelde en daarom kwam het extra binnen deze keer. Poëtisch gezien voelde het als ‘opnieuw geboren worden ‘maar eerlijk gezegd staat mij daar niets meer van bij dus eigenlijk gaat die vergelijking niet op. Maar het kwam verdomd dicht in de buurt! Ik was niet de enige die het zo voelde waardoor het haast het gesprek van de dag werd, wat zeg ik, week! Overal blije gezichten, gezichten waaraan ik weer aan moest wennen omdat men er ineens weer heel anders uitzag.
Iemand vond zelfs dat ik weer een ‘jong koppie’ had!
Dat is het enige voordeel van dat kolere virus, dat we weer even de normale dingen in het leven leren waarderen, in dit geval naar de kapper gaan. Afgelopen maandag was ik aan de beurt en werd ik onderhanden genomen door de tondeuse en schaar. En ik kan hier zonder blikken of blozen zeggen dat ik het als zeer prettig ervaren heb. Logisch, want het broeikaseffect op mijn hoofd werd heftiger en heftiger. Met elke haarlok die op de grond viel voelde ik een frisheid rond mijn hoofd die haast hemels aanvoelde. Terwijl in de weken ervoor regelmatig musjes en koolmeesjes achter mij aanvlogen want zij zagen genoeg mogelijkheden in mijn haar voor hun nieuwe woning.
Daar kon wel een vogelnestje of vier van gebouwd worden!
Maar zonder gekheid, het was oprecht een feestje om weer in die kappersstoel te zitten. En dat vond mijn buurman aan de andere kant van het spatscherm kennelijk ook want we kraaiden het uit als twee pubers die net hun eerste stiekeme biertje gedronken hadden. Onze kapper en kapster werden daar nóg vrolijker van want ook zij waren blij want ze mochten weer aan het werk. Nu hadden ze niet stil gezeten hoor, nee, ze hadden de hele zaak gepimpt met een zeer verdienstelijk resultaat. Dat vind ik toch weer knap, om ondanks de tegenslag van sluiting er weer iets positiefs van te maken.
Dat zouden meer mensen eens moeten doen!
Ik wierp een blik op de grond en zag daar mijn dikke, grijze lokken liggen. Onder welke categorie haar zal mijn haar eigenlijk vallen vroeg ik mij af. Wat voor haar heb ik eigenlijk? Normaal haar? Vet haar? Beschadigd haar? Droog haar? Gespleten haar? Ik zou hier nooit over begonnen zijn, sterker nog, ik zou hier nooit over nagedacht hebben maar dat kwam doordat ik voor de zoveelste keer iets in het nieuws las wat mij, heel toepasselijk, de haren deed rijzen. Want de multinational Unilever gaat namelijk het etiket op de shampoo aanpassen, het woord normaal zoals bij ‘normaal haar’ of ‘normale huid’ moet eraf. Dat werd besloten nadat ze een enquête hadden gehouden onder hun klanten.
Omdat 70% van de geënquêteerden een negatief gevoel kregen van het woordje ‘normaal’.
Een van de Unilever directeuren zei in het persbericht het volgende: “Het woordje ‘normaal’ van de verpakking halen lost het probleem niet op. Maar we denken dat het wel een belangrijke stap is naar meer inclusiviteit in de definitie van schoonheid.”
Dat woordje inclusiviteit moest ik effe opzoeken.
Onderlinge verbondenheid betekent het. Nou, daar ben ik altijd al een fel voorstander van maar om dat ons, klootjesvolk, nou duidelijk te maken via een fles shampoo begrijp ik niet helemaal. En ik begrijp die directeur ook niet! Als je zo lult vraag ik mij af hoe jij in het leven staat. En wélk probleem los je er niet mee op dan? Ik heb nooit problemen gehad met een fles shampoo. Nou ja, oké, één keer dan toen de fles achter mij op de grond viel terwijl ik aan het stoeien was met de handdoek na het douchen. Man als ik ben liet ik de fles gewoon liggen alleen wist ik niet dat de dop er niet goed op zat. Ook zo’n mannendingetje. Dus ja, de fles is leeggelopen, dat hoorde ik later die dag van mijn geliefde.
Ik zie dit niet als een probleemcategorie felrood of zo.
En wat is schoonheid? Ik vind mijzelf geen schoonheid waardoor ik mij door deze inclusiviteit behoorlijk uitgesloten voel om mee te doen met jullie shampoo-clubje. En daarbij, ik was altijd tevreden met het ‘voor normaal haar’ op het etiket want het was tenminste duidelijk.
#Doeseffenormaal!
Waarom moet toch over alles nagedacht worden tegenwoordig? Wat is dat toch steeds? We willen terug naar het ‘normaal’ maar eigenlijk gedragen we ons steeds abnormaler. Want wat is normaal? Ik heb altijd gedacht ‘normaal’ te zijn met mijn normale haar en nu voel ik mij behoorlijk abnormaal. En dat wil ik niet omdat we inmiddels weten dat er meer dan genoeg abnormalen op onze planeet rondlopen.
Ik herhaal, meer dan genoeg!
Gelukkig mogen we stemmen komende week en heb ik nog een paar dagen de tijd om de partijprogramma’s van alle 33 politieke partijtjes door te spitten op wat zij normaal vinden. Ja, een flinke klus maar ik heb nog tot woensdag. Een eerste blik op het vierkante meter papier liet bij mij al direct enkele vraagtekens achter. Ten eerste hoe ze die enorme lijst hebben kunnen vouwen tot een A5-formaat, dat moet wel een hele goede origamist geweest zijn en ten tweede staan er partijen op waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord had.
Dat is wél het voordeel van een democratie, dat iedereen gehoord wordt in dit land.
Maar daar moet je dan wel voor openstaan natuurlijk en niet direct zeggen de waarheid in pacht te hebben. Want dat heeft niemand gelukkig. Persoonlijk ben ik niet zo van al die snipperpartijtjes maar ik respecteer ze wel. Ze zijn immers opgericht door mensen met bepaalde idealen die iets verder nadenken dan bijvoorbeeld Johan Vlemmix, die koekebakker van De Feest Partij.
En ja, het leven is een feestje en ja, dan moet je wel zelf de slingers ophangen.
Maar je kan niet alles wegfeesten want het leven is niet voor iedereen een feestje. Helaas. Maar je mag jezelf wel in je handen knijpen dat je mág stemmen.
Zonder enige dwang!
