Carel Coenraadpolder viert 100-jarig bestaan op 22 juni bij ‘geelste dijkgat ter wereld’
Carel Coenraadpolder – Rechttoe, rechtaan, zo is de taal, zo is het landschap. Dat geldt zeker voor de Carel Coenraadpolder polder (C.C.), in 1924 gereed gekomen. Honderd jaar geleden stampten werklozen deze laatste Oldambtster polder uit de grond. De polder ten noorden van Finsterwolde kreeg de naam van de Commissaris der Koningin Carel Coenraad Geertsema. Maar had net zo goed of beter ‘De Werklozenpolder’ kunnen heten.
Met bloed, zweet en tranen ging dat werk in het kader van de werkverschaffing gepaard. De werklozen beschikten niet over een schaftkeet. Een zelfgemaakte windvanger beschutte hen tegen weer en wind. Ze stonden soms tot hun knieën in het water en hingen hun jassen op aan een stok om die droog te houden. Boeren streken neer en bewerkten het nieuwe land, 1500 hectare groot oftewel 3000 voetbalvelden. Zij teelden eerst koolzaad om de zilte bodem te neutraliseren. Daarna creëerden zij een mini graanrepubliek.
Na de inpoldering schreef de C.C. polder nog enkele bladzijden vol in het geheugen van het Oldambt. De nazi’s bouwden dicht tegen de dijk een munitiebunker, Dollard Süd, nu een vakantiewoning. Om de geallieerden te misleiden beschilderden zij de ramen met bloempotten en gordijntjes zodat het leek alsof die opslag een normaal woonhuis was. In het barakkenkamp dicht tegen de dijk zaten na de oorlog foute Nederlanders hier gevangen. Een wreed kamp waar mishandelingen niet zelden voorkwamen.
(lees verder onder de foto)
En na de NSB’ers bevolkten circa 300 Molukkers de barakken. Ontheemd kwamen zij in 1953 uit Nederlands Indië toen Indonesië onafhankelijk werd. Zij voelden zich thuis in het kamp bij de dijk. Zij richtten een kerk, een schooltje en een ziekenzaal in.
Maar acht jaar na hun komst besliste de overheid dat zij moesten verhuizen integreren in de Nederlandse samenleving. Vier dagen voor Kerst sommeerden dertig gewapende rijkspolitiemensen de Molukkers het kamp te verlaten. Zij moesten verhuizen naar nieuwbouwwijken in de omgeving, Hun smeekbede om te bij elkaar te mogen blijven werd niet verhoord.
Na hun vertrek gingen de barakken tegen de vlakte en werd de 2,5 hectare vol gepoot met bomen, in de volksmond ’Ambonezenbosje’ genoemd. Ter nagedachtenis aan hun verblijf ontwierp belden kunstenaar Pieter J. van de Weij een gedenkteken als herinnering aan een ’Moluks dorp’ in de polder.
Jubileum
Op zaterdag 22 juni zal de huidige commissaris der Koning Rene Paas op verzoek van de Stichting Landschap Oldambt (SLO) stilstaan bij dit eeuwfeest. Hij is om 15.00 uur aanwezig bij het gele dijkgat, de scheiding tussen de Reiderwolderpolder en de C.C. polder, waar een replica van een zogenaamd schotbalkenhuisje is geplaatst. De daarin opgeborgen balken werden in tijden van nood in de sleuven van de coupure geschoven om zo het water te keren.
Muzikaal zal een en ander opgeluisterd worden door musicus Berney Jansema en stadsdichter Oldambt Refia Doevendans.
Lees ook: Schotbalkhuisje bij Gele Dijkdoorgang Finsterwolde keert terug
