Gewoon is bijzonder
Landelijk – “Mijn vader heeft een Ferrari!”, “Ik ben vorige week naar een attractiepark geweest”, “Thuis heb ik een tablet en een nieuwe IPhone”. Dit zijn zomaar wat uitspraken van vakantiekinderen. Vakantiekinderen zijn kwetsbare kinderen uit binnen- en buitenland die in de zomervakantie zo’n twee weken komen logeren bij Nederlandse gezinnen via stichting Europa Kinderhulp.
Door zulke uitspraken vragen mensen zich weleens af of de kinderen de vakantie wel écht nodig hebben. Meer dan 60 jaar Europa Kinderhulp leert dat dit wel degelijk zo is. Vaak zit er meer achter de uitspraken; het kind dikt de waarheid aan of wil zelf graag geloven in ‘het sprookje’ dat het vertelt.
Als je hen beter leert kennen, blijkt vaak dat ze een vakantie bij een vakantiegezin juist heel hard nodig hebben. Daarom is Europa Kinderhulp ook voor komende zomer weer op zoek naar vakantiegezinnen.
“Eten jullie dan meer dan één keer per dag?”
De moeilijke achtergrond van vakantiekinderen kan soms heel duidelijk zijn; een ouder met een verslaving of een kind dat woonachtig is in een tehuis. Maar het komt ook voor dat een kind ogenschijnlijk niets tekort komt, maar dat het kind opeens iets zegt of doet waaruit blijkt dat voor ons gewone dingen, voor hen heel bijzonder zijn.
Zo vroeg Jairo* (8) verwonderd: “Eten jullie dan iedere dag iets anders? Wij eten altijd spaghetti!” Een vakantieouder vertelt; “Ons vakantiekind was verbaasd dat we bij de lunch de tafel gingen dekken. En hij vroeg: “Eten jullie dan meer dan één keer per dag?” En Levi* (6) kon het niet geloven dat hij twee keer op mocht scheppen en at in zijn eentje een pan groenten leeg.
“Waarom zorg je voor me, als je daar niet voor betaald krijgt?”
Er zijn ook kinderen die genoeg eten op tafel hebben en speelgoed in overvloed (en misschien zelfs wel een tablet), maar ouders die weinig tijd voor hen hebben. Zo legde Steffan* (10) zijn hoofd op schoot bij zijn vakantiemoeder, toen ze hem net hadden opgehaald van de bus, hij wilde de hele dag wel knuffelen, thuis gebeurde dat niet. En Levi (diezelfde die alle groenten op at) was nogal wantrouwig naar zijn vakantiegezin.
Hij woonde in een tehuis en dacht dat er alleen mensen voor hem wilden zorgen als ze daarvoor betaald kregen. Toen hem verteld werd dat dat niet zo was, ontdooide hij langzaam en vroeg hij zijn vakantieouders ’s avonds bij hem op bed te komen zitten en voor hem te zingen totdat hij in slaap viel.
“Die tablet waar hij het over had, was al jaren kapot”
Om nog even terug te komen op de uitspraken bovenaan dit artikel; daar zit vaak meer achter dan je in eerste instantie misschien denkt. Het klopt dat de vader van het eerste kind een Ferrari had; daar kwam hij één keer per jaar mee langs, om zijn zoontje op te pikken voor een ritje. De rest van het jaar zag de jongen zijn vader niet.
Het vakantiekind dat vertelde onlangs naar een attractiepark te zijn geweest, kon dat alleen doen, omdat hij een aardige buurvrouw had, die gewonnen tickets van de loterij aan het gezin gaf. Dit was een van de weinige uitjes die het kind ooit had meegemaakt.
Het laatste kind had helemaal geen IPhone en de enige tablet die het gezin had, had een grote barst in het scherm en deed het al jaren niet meer. Hij werd toch bewaard om te kunnen zeggen “Wij hebben een tablet”.
Kun jij hier ook doorheen prikken? En wil je een kind een fijne vakantie bieden bij jouw thuis? Kijk dan eens op www.europakinderhulp, hier vind je meer informatie over het vakantieouderschap en de reisdata van komende zomer.
* De namen van de vakantiekinderen zijn gefingeerd in verband met de privacy
