LOOK is een pleidooi voor verscheidenheid
Winschoten – Van 2 t/m 26 november vindt de provinciale tour van de voorstelling LOOK plaats. LOOK is een ode aan de noodzaak en waanzin van de norm en is een initiatief van Gebied-B, Theater De Steeg, Jonge Harten Theaterfestival en De Noorderlingen. 28 jongeren komen in LOOK samen om zich te buigen over de betekenis van de norm en de waarde hiervan.
LOOK- de voorstelling, is onderdeel van een tweejarig project met als doel jongeren te scouten, talent in de regio te stimuleren en jongeren uit de stad en provincie met elkaar te verbinden. Met de eerdere projectonderdelen ‘Up Close’ en ‘Distance’ zijn er door het onderzoeksteam diverse interventies geweest op scholen en openbare ruimtes in stad en provincie Groningen. Al deze input en inzichten zijn de inspiratie geweest voor de voorstelling LOOK.
De norm haalt veel kleur uit de maatschappij
Ondanks dat de norm veiligheid met zich meebrengt, wordt in LOOK elke vorm van de norm uiteindelijk in twijfel getrokken. Regisseur Gregory Caers: “Het kleurenpallet van wie wij zijn en hoe kleurrijk wij met zijn allen zijn, verdwijnt als je te hard streeft naar de norm. Dat is wat LOOK aankaart. LOOK is voor mij een pleidooi voor verscheidenheid en kleurigheid.”
Samen maken is een vereiste voor LOOK
Het maakproces is een essentieel samenspel tussen Caers en de 28 jongeren. Alles wat te zien is in LOOK, is de handtekening van de jongeren zelf. Allen brengen zij hun eigen denkkader en diversiteit mee. Samen hebben zij zich over vragen gebogen als: Hoe hoog is de druk om erbij te horen en wat doet deze druk? Hoe kwetsbaar mag en durf je te zijn? Wanneer hoor je er niet bij en hoe ga je daar mee om? En hoe gaat de maatschappij om met mensen die zich niet willen of kunnen conformeren aan de norm?
De (denk)opdrachten zijn door de jongeren veelal vertaald in fysieke bewegingen, die gezamenlijk een schilderij vormen. Een achterland van alles dat je hebt meegemaakt. Volgens Caers wordt via beweging rechtstreekser aanspraak gemaakt op emoties en eigen ervaringen dan via taal. Waar woorden altijd door een filter gaan, wekt beweging meteen een emotie op. “Ik maak theater om mensen te laten ervaren dat waar ze mee bezig zijn, waar ze mee zitten en waarom ze zich kwaad maken, dat ze daarin niet alleen zijn. Dat anderen dit ook herkennen.”
Publiek gaat naar huis met gesprek
Met de gelaagde beelden die Caers maakt, is het bijna ondenkbaar dat niet iedereen een punt van herkenning voelt. Dat dit voor iedereen iets anders kan zijn is misschien juist wel het doel. “Ik wil dat er nadien gesproken wordt. Dat het vragen oproept, dat het meningen wakker maakt en tegenover elkaar zet. De dialoog die het publiek nadien voert met elkaar is even belangrijk als de voorstelling.”
2 november | Cultuurhuis De Klinker, Winschoten | 19:30 uur
