Agent Sander Tulp fietst door Nederland om collega’s hart onder de riem te steken
Scheemda – Agent bij de Nationale Politie, Sander Tulp uit Scheemda, heeft afgelopen dagen meer dan 500 kilometer gefietst, dit voor de stichting Waardering Erkenning Politie (WEP). Hij doet dit om collega-agenten die ziek thuis zitten een hart onder de riem te steken. Er mag wel wat meer aandacht voor hun lastige situatie komen, vindt hij.
Zelf viel Tulp vorig jaar 7 meter toen een ladder waarop hij stond viel. Hij brak zijn voet, ruggenwervel en werd wakker in het UMCG. “Ik heb er een positieve draai aan kunnen geven, dankzij de mensen om mij heen.”
Samen met tientallen collega’s fietste Tulp vanaf Groningen naar Maastricht. De Scheemder is ambassadeur van de Stichting WEP. De ‘Tulpenroute’ werd voor het eerst gefietst, hij kwam langs zeventien politiebureaus verspreid over Groningen, Friesland, Holland, Brabant en Limburg, waar hij afgelopen vrijdag arriveerde..
Vertrek
“Afgelopen woensdag ochtend 06:00 uur startte ik in Groningen met drie collega’s die op die manier solidariteit wilde tonen en overhandigden wij de eerste bloemen aan een ernstig zieke collega en een bos voor alle zieke collega’s van het basisteam Groningen.”
“Vervolgens reisden wij naar de meldkamer Drachten, Leeuwarden en Harlingen waar de eerste meefietsers afscheid namen. Wat waren zij een steun! Maar wat een onthaal op al die bureaus, er ontstond een golf, een beweging van steeds meer betrokkenheid. Daarna moest de fietstocht onderbroken worden door de fiets in de aanhanger over de afsluitdijk te brengen omdat daar nog niet gefietst mag worden.” aldus Tulp. “Dat staat symbool voor de fase tijdens ziekte waarin je je aan de hulp van bijvoorbeeld artsen, volledig moet overgeven.”
“Vanaf Den Oever stond ik er alleen voor om het volgende bureau in Hoorn te bezoeken. Twee collega’s van dat team fietsten in uniform de laatste 2 kilometer mee en was daar weer een waanzinnig onthaal en een rijk gedekte tafel vol gezonde lekkernij. Weer kon ik daar een mooie bos zonnebloemen overhandigen.”
(lees verder onder de foto)
Collega’s springen bij
“Omdat ik pas in Diemen weer meefietsers zou hebben, deed ik via sociaal media en oproep of er toch nog iemand mee wilde rijden om me te steunen. Als zieke kan het moeilijk zijn om hulp te vragen en weet je vaak niet waar dat toe leidt. Een collega pikte de oproep op, zette zijn auto in Landsmeer en fietste mij tegemoet om vervolgens van boven Purmerend mee te fietsen in de richting van Diemen. Geweldige verrassing!”
“In Diemen stonden vier collega’s van Utrecht Noord klaar om met mij de laatste etappe van dag 1 me te fietsen naar hun team vanwege 2 herstellende collega’s die een heel zware periode doorgaan. Op dat team kwamen we zo rond 21.00 uur aan, weer met fantastisch onthaal en konden we de dag afsluiten met deze twee collega’s in het middelpunt die hiermee heel erg werden verrast.” aldus Sander.
(lees verder onder de foto)
Tweede dag
“Donderdag startte de tocht vanaf carpool de Meern en stonden daar twee collega’s en mijn broer klaar om solidair me te fietsen en te steunen. Al die meefietsers hielden mij symbolisch heel vaak uit de wind, net zoals collega’s dat voor hun zieke collega’s kunnen doen. Heel dankbaar ben ik daarvoor!”
“De bureaus waar we vervolgens kwamen was Gouda waar onverwachts nog een collega in de tocht aansloot. Ook daar konden we het team blij maken met een bos bloemen voor hun zieken.”
Begeleiding
“Overigens werd deze tocht gesteund door een meerijdende auto met aanhanger waarvan de chauffeur op dag 1 iemand is die knokt tegen zijn PTSS probleem en dag 2 iemand die vecht tegen suikerziekte. Wat een steun leverden deze twee, zieken die zieken helpen!”
(lees verder onder de foto)
Rotterdam
In Rotterdam was het en zeer groot onthaal van meer dan 40 collega’s die er een heel project van hadden gemaakt. “Nadat we de bloemen voor hun zieke collega’s hadden overhandigd, kregen al die teamleden de opdracht om een zieke collega van de lijst te kiezen en met en koppel dat naar toe te gaan en ook en bos bloemen te gaan brengen. Wat hing daar een sfeer van positiviteit en betrokkenheid!” aldus Tulp.
Dordrecht
“Daarna door naar Dordrecht waar het ontvangst raar verliep. Ons aanspreekpunt zat in een kennelijk te drukke vergadering, verder was er niemand die de bloemen aan kon nemen en was het eigenlijk ook niet nodig omdat ze geen zieken hadden die deze aandacht konden gebruiken, plotseling kwam en groepschef van het basisteam aangekomen die van niets wist.”
“Wij vertelden van onze missie. Hij vertelde van de 2 collega’s die kort gelden zwaar gewond waren geraakt door een persoon die op hun had geschoten. Die konden deze bloemen wel degelijk heel goed gebruiken. De timing was perfect zijn deze chef!”
Rellen hoek van Holland
“Vanaf dat bureau namen drie collega’s afscheid van de tocht en reed ik verder met mijn broer. Op naar Breda. Daar hadden we afgesproken met het basisteam en met een collega die al ruim 11 jaar knokt met PTSS door zijn ervaring met de rellen van Hoek van Holland.”
“Het basisteam en hij ontvingen bloemen maar ook iets extra! Hij had Lego ontdekt als manier om rust te vinden met zijn PTSS. Dus had ik in de afgelopen weken en crowdfunding gestart om Lego aan hem te kunnen geven. Dat werd een enorm bedrag en dus veel mooie Lego. Dit werd een ontmoeting vol blijdschap en tranen van ontroering.”
(lees verder onder de foto)
Eindhoven
“Nadat mijn broer en ik ook Tilburg Noord hadden aangedaan waar het onthaal en de ontmoeting weer zo intens en groots was, werden we vanaf Eindhoven Noord versterkt door vier collega’s, ervaren fietsers van Toer de Blauw. Zij rijden vaak voor goede doelen! De rest vervolgde naar Weert en Roermond waar de ontmoetingen, steeds meer in het donker ook warm en hartelijk waren en waar de boodschap goed werd ontvangen en doorgegeven.”
“Het laatste stuk gisteravond naar Brunssum. Het voelde, na inmiddels met dan 500km toch wel iets zwaarder. Maar met zulke steun aan meefietsers, vergat ik mijn laat en zeilde ik mee op de collectieve kracht.”
“Bijna 21:30 uur arriveerden we met 6 fietsers in Brunssum op het politiebureau. Daar stonden ook mijn vrouw (met de trein van Scheemda afgereisd), mijn ouders (die in Brunssum wonen), een lokale fotograaf en de dienstdoende chef ons op te wachten. Het huis van mijn ouders was omgedoopt tot Tulpenhotel waar ook de Toer de Blauw fietsers en de chauffeur nog even heerlijk konden eten drinken douchen en slapen.”
(lees verder onder de foto)
Maastricht
Afgelopen vrijdag om 08:00 uur de laatste loodjes naar de finish in Maastricht. Vaak voor zieke collega’s en zware en onzekere fase. ‘Hoe goed zal ik herstellen?’ Samen met 4 collega’s die ook voor Toer de Blauw rijden, met mijn broer en twee motorrijders arriveerden wij om 09.20 uur op het bureau in Maastricht wat de eenheidschef van Limburg ons opwachtte.”
“Vanwege haar ziekte proces en hoe zij dat voor knokt heeft zij de laatste bos bloemen in ontvangst genomen. Ook vroeg ik voor 60 seconden stilte voor alle collega’s die het niet gered hebben, dat was heel heftig. Daarna over naar de feestelijke afsluiting!”
Eén conclusie
“We sloten af als een politie familie voorzien van de beste vlaaien en kunnen maar één conclusie trekken: aandacht voor en betrokkenheid met zieke collega’s loont enorm. Een klein gebaar kan grote positieve effecten hebben. Veel collega’s die we ontmoetten vroegen of er alsjeblieft volgend jaar weer een Tulpentocht kon zijn, want dat zouden zij er rekening mee houden en mee fietsen.”
