Column: 24 uur met Johan oftewel de dood of de gladiolen
Terwijl Urk steeds weer een stapje dichter bij een Urkxit komt, gaat Informateur Johan Remkes dit weekend ergens op de heide bij Hilversum in gesprek met Rutte, Kaag en Hoekstra.
En zonder alle spindoctors die er omheen lopen.
Hij haalt ze persoonlijk op met zijn Volvo en niemand mag bij hem voorin zitten. Maar voordat ze instappen moeten ze alle drie hun telefoontjes inleveren bij de dienstdoende Bode van de Tweede Kamer. “En de riemen om! Alle drie, anders gaan we niet weg!” zei Johan en hij keek ze daarbij heel streng aan.
In zijn achteruitkijkspiegel zag hij drie beteuterde gezichten zitten.
Vierentwintig uur heeft hij de tijd om dit stelletje ongeregeld weer op orde te krijgen. Zonder flauwekul en gekonkel dus. Op zijn Gronings wellicht. Om het onderlinge vertrouwen wat op te vijzelen staat er in het persbericht. Nou, dat zal tijd worden ook! Man, man, ik erger mij er onderhand dood aan. Na de verkiezingen snapte ik dat je niet zomaar een nieuwe regering vormt maar zoals het nou gaat vraag ik mij af of deze gasten niet te veel klappen hebben gehad op hun studiebolletjes toen ze nog student waren. Dat ze tijdens de ontgroeningen naast mentaal ook fysieke klappen hebben moeten incasseren en dat ze daarom nu dit gedrag vertonen. Het gedrag van drammerige, verwende kinderen waar totaal niet mee te praten is!
Om je dood te schamen!
Kleuters! En echte kleuters kun je het niet eens kwalijk nemen, die weten niet beter. Maar dit zijn volwassenen die maar één ding moeten doen: het land regeren. Alleen maken ze er een potje van. Geen wonder dat we in dit land steeds meer van God losraken. Als gekozen afgevaardigden van het klootjesvolk zouden zij toch het goede voorbeeld moeten geven? Elkaar met respect bejegenen, altijd blijven praten en proberen om te kiezen voor een breed gedragen, gulden middenweg? Want dat verwachten ze toch ook van ons, dat we met elkaar leven en niet tegen elkaar? Regeren, dat is wat ze moeten doen. Daarom zijn wij naar de stembussen gegaan waarna deze 150 mensen onze nationale en internationale zaken op orde kunnen houden.
Helaas zijn ze in de praktijk alleen maar bezig elkaar de loef af te steken.
Dat doen ze in de Kamer zelf maar nog liever op de TV of op de radio. Want dan staan ze in de schijnwerpers en kun je veel draagkracht genereren waar je voor staat. Plus de zieltjes die er gewonnen moeten worden. Dat snap ik. Maar ik raak het begrip kwijt. Ik wil dat men samen gaat werken zodat de enorme problemen waar wij allemaal mee worstelen eens opgelost gaat worden. Dus niet meer met je hoofd op de TV en daar een beetje gaan roeptoeteren wat de anderen allemaal fout doen. Doe gewoon je werk, pak de problemen aan waar we mee te maken hebben.
Dat doen wij, het volk of gepeupel of hoe je het maar wilt noemen, namelijk ook!
En dan ook echt gaan doorpakken. Bijvoorbeeld met het creëren van woonruimtes voor starters. Het is namelijk niet normaal hoeveel jongeren er nog bij hun opvoeders in het nest zitten terwijl zij allang weten hoe ze moeten uitvliegen. Als de ellende op de woningmarkt zo doorgaat ontstaat er straks een generatie die pas rond hun 35ste jaar het huis uit gaat. Met alle gevolgen van dien. De ouders worden gek omdat ze al 35 jaar ‘ruim je kamer op’ roepen en de kinderen worden gek omdat ze niet als volwassenen kunnen leven: “Pakken we nog even een biertje na het werk?”
“Euh…even aan mijn moeder vragen..”
Pak alle echte problemen aan en laat je partijbelangen even los. Want anders komen we er nooit uit. Tegenwoordig hebben alle meningen ook allemaal een eigen politieke partij en dat creëert alleen maar meer verdeling. Allemaal tere zieltjes waardoor niemand meer wat kan zeggen, schrijven of, zoals we vorige week zagen, tekenen.
Natuurlijk is empathie een belangrijk onderdeel van onze samenleving.
En ja, het doet pijn als je zoals ik regelmatig te horen krijgt dat ik te dik ben. En ja, als je genderneutraal bent kan het wel eens zijn dat iemand je toch met hij of zij aanspreekt. Of dat je te horen krijgt dat je best wel goed Nederlands spreekt terwijl je roots in een ander land liggen. Of als je de vaccinatie wantrouwt je toch weer elke dag met de gevolgen geconfronteerd wordt. En als je vegetarisch bent toch dat schaaltje met worst voor je neus ziet langskomen omdat de gulle gever even geen rekening hield met jouw principes.
Ik snap dat zoiets schuurt maar wees eerlijk: laten we eerst de grote problemen oplossen!
En als we dat op een rijtje hebben is er misschien wel even tijd om jouw probleempjes op te lossen. In mijn geval zal dat minder eten worden, bewegen doe ik al genoeg en eigenlijk heb ik geen politieke partij voor nodig. Maar obesitas is wel een van de grote problemen in onze welvaart en daarmee benoem ik al het probleem: welvaart = overdaad = we vreten ons een slag in de rondte.
Maar al die politieke partijtjes willen hun kiezers niet teleurstellen want dan worden ze op Facebook of op andere sociale media afgemaakt dan wel afgebrand. Maar geloof mij, zodra ik gestemd had wist ik al dat ik teleurgesteld zou worden! Want regeren is net als koken, er is nog nooit een kok gevonden die naar alle monden koken kan.
En links- of rechtsom, of je door de hond of de kat gebeten wordt, het is nooit goed.
Ik hoop van harte dat Remkes het schip weer op koers gaat krijgen. Want dat heeft dit verwende land nodig, een strenge hand. Dat hij opstaat als ze niet willen luisteren en blijven mokken: “Naar jullie kamer! En ga daar maar eens goed nadenken over jullie gedrag!”
Of laat alle fractieleiders opstappen zodat verbindende politici de kans krijgen zoals ik vrijdagavond in Het Oog op Morgen hoorde.
Allemaal ‘een functie elders!’
