Column: Help! Mijn man is géén klusser
Ze zegt het niet hardop maar ik lees het in haar ogen, dat ik geen klusser ben. Ik ken haar al een aantal jaartjes en ik weet dat ze eigenlijk een klussende man had willen hebben. Helaas ging dat aan haar voorbij en kreeg ze een niet zo handige Harry (voor alle Harry’s: voel je vooral niet aangesproken!).
Ik kom daar de laatste tijd steeds vaker achter.
En zij ook… Mocht mij een tweede leven gegund zijn dan wil ik graag ter wereld komen met twee rechterhanden! Met behoud van mijn timmermansoog want die heb ik wél. Alleen kan je daar zo weinig mee, die kan de theorie niet omzetten naar de praktijk. Daarom ben ik helemaal klaar met die twee linkerhanden! Het liefst zet ik ze op Marktplaats maar ben bang dat ik ze zelfs daar niet kwijtraak. Met andere woorden, ik zal er in dit leven maar in moeten berusten dat ik ze heb. En dat ik daardoor de meeste klussen in en om het huis aan de rechtshandigen over moet laten.
Mijn vrouw is gek op die rechtshandigen.
Zo helpt ex- motorrijder en zeer handige Harry, Tinus, ons regelmatig uit de klusnood. Voordeel is dat het mij een hoop hoofdbrekens scheelt maar het nadeel daarvan is dat ik gewoon overgeslagen word. Vrouwlief is zó gek met hem dat zij tegenwoordig eerst met hem overlegt wanneer ze weer een ideetje heeft voor in- of om het huis.
Het went, zo’n handige vent!
En ik mag ook nog nog wel enkele klusjes doen, hoor. Zo mocht ik onlangs een deurkozijn op zolder verven. En het is mij gelukt om de opdracht twee vogelhuisjesstandaards te maken binnen te slepen. Ja, ja, het was wel even een strijd met Tinus wat betreft die vogelhuisjes ‘onderzetters’ want hij is geliant met houtbewerkingen, maar in dit geval was ik goedkoper.
Ik had namelijk de palen al in huis!
Tja, wie wat bewaard heeft wat. Nu ga ik er de komende tijd over nadenken hoe ik die dingen in elkaar ga zetten. Eén ding weet ik al: ik moet een beroep doen op de zaagmachine van Tinus. Dat staat als een paal boven water. Gelukkig houdt hij net als ik van een Juttertje ‘bij beginnende keelpijn’ en weet ik bij welke slijter ik die kan halen.
Zo houden we elkaar gezond!
Dat is trouwens niet de enige opdracht die ik binnen had gesleept. Er was nog een andere en daar ben ik al maanden over aan het nadenken. In het halletje bij de voordeur hangt een radiator en die hangt daar vreselijk in de weg. Zelfs ik snap dat, daar heb je geen twee rechterhanden voor nodig. Dat kan ik zelfs zonder zweihoek wel zien! Hierdoor kan de voordeur niet negentig graden open, stagneert de boel al bij zeventig graden, om en nabij.
Genoeg stof tot nadenken lijkt mij.
Regelmatig laat ik mijn timmermansoog even rondgaan in het halletje maar wederom valt het kwartje niet. Ik gaf die informatie dan door aan mijn huisgenote en die leek daarin te berusten. Leek. Want van de week kwam de vitrage man langs voor de definitieve meting. Ook zo’n handige Harry. Rinus heet hij en dat zette mij even aan het denken. Tinus, Rinus, allebei kerels met twee rechterhanden.
Zou het dan aan de naam kunnen liggen?
Want dan zie ik nog licht in mijn stuntelig klusleven. Ik moet dan alleen mijn naam veranderen, namelijk in mijn geboortenaam: Adrianus. Zou het zo simpel zijn? Mijn gezonde verstand denkt hier toch anders over want waar komt dan de uitdrukking ‘Handige Harry’ dan vandaan? Dat suggereert toch dat alle ‘handigen met twee rechterhanden’ Harry zouden moeten heten?
De betekenis was gauw gevonden:
Handige Harry: ‘Iemand, vooral een man, die buitengewoon handig is.’ Nou was dat niet zo verrassend. Ik besloot verder te lezen want er stond nog een verhaaltje onder. Tijdens het lezen brak het zweet mij uit en werden mijn vermoedens enigszins bevestigd. Ik citeer:
‘Tweederde van de vrouwen wil een Handige Harry als partner, 34 procent zegt dat ze haar huidige liefde zou dumpen voor iemand die weet hoe zijn gereedschapskist te gebruiken.’
Ik schrok mij de kolere! Dit was stof om serieus te nemen! En die grap dat goed gereedschap onder een afdak hangt moet ik voortaan maar even voor mij houden. Want mijn gereedschap is een rommeltje, alles ligt door elkaar op de werkbank. En werkbank is een groot woord in deze want hoe ik die ooit in elkaar gezet heb…
Dat was gelijk als vloeken in de kerk voor elke Handige Harry, Tinus of Rinus!
Afijn, Rinus had zijn metingen genoteerd en toen hij de voordeur uitliep, verontschuldigde mijn partner zich voor het feit dat de voordeur niet helemaal open kon. “We zijn aan het nadenken hoe we dit moeten oplossen.” Dit zei ze heel lief en onschuldig.
“Oh, maar dat kan ik ook wel voor jullie fixen!” zei Rinus.
“Echt waar?” zei mijn vrouw, iets te enthousiast. “Jazeker! Ik haal deze radiator weg en hang dan een design radiator op. Is geen probleem, appeltje eitje, poepen zonder drukken.” Mijn vrouw was in alle staten en nadat ze Rinus op haar vrolijkst uitgezwaaid had, belde ze enthousiast naar mijn werk om het hele verhaal te vertellen. In geuren en kleuren.
“Hij gaat voor ons een offerte maken, goed hè!” kirde ze door de telefoon.
Toen ik die avond thuiskwam was haar enthousiasme nog in volle glorie aanwezig. Opnieuw kreeg ik de hele riedel te horen en voelde ik mij steeds kleiner worden. En ja, ik raakte in tweestrijd want aan de ene kant scheelde mij dit weer veel denkwerk maar aan de andere kant was het ook in strijd met mijn mannelijkheid. En ja, ik weet ook wel dat daar tegenwoordig niet meer zo zwaar aan getild hoeft te worden, dat de man best zijn zwaktes mag laten zien.
Dus tel je zegeningen.
Oké, ik kan wel aardig koken, bedacht ik redelijk opgelucht.
En de liefde van de vrouw gaat ook door de maag!
