Column: Beweging dankzij verbinding
Natuurlijk had ik ook gehoord dat het druk was. Want ‘druk´ en ‘wonen in de provincie Groningen’ is niet alledaags nieuws. Ik heb het natuurlijk over de kersverse Pieter Smit brug die vlak voordat de winter inviel, geopend was en veel aandacht trok. De opening kwam was perfect getimed want niet veel later konden alle schaats- en winterliefhebbers dankbaar gebruik maken van deze brug. Want als je deze 756 meterslange brug gepasseerd was wachtte aan het einde een prachtige ijsvloer waar jong en oud aan het genieten waren.
Dat durf ik hier wel te beweren!
Want wie ik ook sprak, allen waren enthousiast over het ijs, de sfeer en de brug! En vooral dat laatste is mooi want er waren, nadat de plannen gepresenteerd waren, ook veel wanklanken te horen. Dat snap ik ook wel weer want we horen te vaak dat grote gemeentelijke projecten uiteindelijk of veel te duur uitvallen of totaal geen toegevoegde waarde hebben. Waardoor enigszins wantrouwen wel op de plaats is. Zo zijn er in elke gemeente wel van dit soort prestigeprojecten geweest, projecten die velen uiteindelijk het schaamrood op de kaken heeft doen krijgen.
Te vaak een aanslag op het gezonde verstand…
Maar de Pieter Smitbrug is van een andere orde. Naar mijn mening echt een aanvulling voor de gemeente Oldambt. Oké, het budget is om en nabij met een miljoen euro overschreden maar dat is nog wel te dragen als je het afzet tegen de voordelen die deze brug ons gaat geven.
Want ik zie alleen maar voordelen.
Zoals natuurlijk een betere verbinding tussen Winschoten en Blauwe Stad. Bewoners van beide kanten kunnen nu veel makkelijker even heen en weer, wandelend of op de fiets. Daardoor zal de auto wellicht wat vaker blijven staan en dat scheelt dan weer in de portemonnee. Je zou er nog tegenin kunnen brengen dat het meer tijd kost maar dat is te verwaarlozen, vooral omdat veel mensen al elektrisch fietsen en daardoor flink de gang erin hebben zitten. En voordat nu alle fietsers die niet elektrisch geholpen worden over mij heen vallen:
Wees daar gewoon trots op! Ik schaam mij dood dat ik al zo’n fiets in gebruik heb…
Maar het is ook een brug die mensen letterlijk met elkaar verbindt want als je erover heen loopt of wandelt is de kans aanwezig dat je bekenden ziet en je daarmee aan de praat raakt. Want nog even ter herinnering, het is de langste fietsbrug van Europa he!
Je bent wel even bezig voordat je aan de overkant bent.
In mijn ogen is het allergrootste pluspunt dat het mensen in beweging gaat zetten. Je bent nu veel gauwer geneigd even de fiets te pakken of de wandelschoenen aan te doen om een frisse neus te halen. Of om even een terrasje te pakken of pootje te baden rondom het Oldambtmeer. En de inwoners van Blauwe Stad fietsen nu even zo snel weer Winschoten in. Allemaal bewegingen die goed zijn voor onze gezondheid en dat scheelt dan weer, op langere termijn, in ziektekosten.
Ik zie de koppen al in de krant: ‘Inwoners gemeente Oldambt gezondste van het land!’
Vorige week zondag mocht ik er eindelijk overheen fietsen en ik was echt onder de indruk. In eerste instantie van het bouwwerk zelf maar helemaal van hoe druk het wel niet was! Wandelaars en fietsers kwamen van alle kanten en je moest echt goed opletten om niet iemand aan te rijden. Maar ook groepjes mensen (ja, op afstand) die gezellig even aan het bijkletsen waren of gewoon even stil stonden om even alles erom heen te bewonderen.
Even schoot mijn bezoek aan de Nieuwe Driemanspolder in Den Haag door mijn hoofd, op die mooie schaatszondag van enkele weken geleden. Het viel mij op dat iedereen elkaar passeerde zonder ook maar een woord te zeggen of ook maar een blik te gunnen. Des te vreemder is het dan ook dat er in Den Haag steeds gelekt wordt. Elke keer als er een persconferentie aangekondigd werd, lag de inhoud al op straat en keken we op het moment suprême naar een herhaling van zaken die we al wisten… De Tena Lady of Man broekjes zijn daar niet aan te slepen!
Ik was het individualisme van de Grote Stad even vergeten…
Want ik weet nog goed toen ik als 20-jarige verhuisde van Terschelling naar Den Haag. Iedereen die ik tegenkwam op straat begroette ik. Helaas zonder respons, op een enkele, zeer verbaasde Hagenees na. Het duurde wel even voordat ik dat groeten afgeleerd had want ja, het zat eenmaal in mijn genen. Dertig jaar later kwam ik weer in het Noorden te wonen en moest ik weer wennen aan het feit dat iedereen elkaar wél even aankeek of een groet gaf. Moi! Hoi! Daag! Of hallo!
Ik was gelukkig zo weer gewend!
Omdat het gewoon goed voelt denk ik, maar ook omdat elk mens het fijn vindt vriendelijk bejegend te worden. Want de mens is sociaal ingesteld, al zien we de laatste tijd steeds vaker dat asociaal gedrag behoorlijk terrein aan het winnen is. Althans, dat denken die lui, de media geeft ze ook steeds vaker een podium om hun krantje of tv-programma te vullen. Ik vertik het om daarin mee te gaan en ik ben daar niet de enige in.
Nee, we zijn nog steeds met méér!
Daarom was het natuurlijk ook zo druk op de brug! Even voelde het alsof we weer even in het ‘normale’ leefden, heerlijk in de buitenlucht en genietend van alles om ons heen. Het maakte ons eerste fietsritje van het jaar daarom extra leuk. Deze brug gaat heel veel betekenen voor deze regio.
Maar het is nog niet klaar.
Want het schort nog aan een goede infrastructuur aan de andere kant van de brug. De fiets- en wandelpaden sluiten slecht op elkaar aan. Dat mag in mijn ogen het volgende project zijn zodat het Oldambtmeer en Blauwe Stad nóg aantrekkelijker wordt voor bewoners en recreanten.
Dan gaan we samen een mooie Toukomst tegemoet!
