Column: Als de temperaturen stijgen
Na het drinken van de zoveelste fles water heb ik het gevoel dat er binnen in mij een aquarium aan het ontstaan is. Ik hoef enkel nog wat visjes naar binnen te slurpen en mijn eigen aquarium is een feit. Mijn favoriete visje is toch wel de sluierstaart goudvis, die zwemt altijd zo sierlijk en dat kriebelt lekker van binnen.
Voorgaande is typisch een geval dat de mens raar gaat doen als de temperaturen stijgen.
Veel water drinken was het advies maar niet teveel blijkt wel. Toch hield ik mij er maar aan want deze hitte is niet aan mij besteed, ik voel mij er ook doodongelukkig bij. ’s Avonds kwam ik pas weer tot leven en kon ik zelfs redelijk genieten van het buiten zitten. Redelijk, omdat de aanvallen van enkele gesjeesde bloedslurpende muggen mij zwaar irriteerden. Of nog erger, aangevallen worden door die blauwe gore vliegen!
Van ‘eigen kweek’, geproduceerd in onze eigen containers…
Ik heb niks met die hitte! Toch heb ik één keer in mijn leven dit soort warmte opgezocht, dat was een vakantie naar Spanje, Llagostera. Dit land was toen zeer geliefd onder de Nederlanders en massaal vierden men daar de vakanties. Zelfs de Vakantieman, Frits Bom, maakte vanuit Spanje programma’s over vakantie vierend Nederland, inclusief het hilarische onderwerp ‘de Vakantie- Landkaart’.
Wij zaten in een huisje op ‘maar’ twintig minuten rijden van het strand.
Maar dan moest er eerst wel even 1400 kilometer met de auto afgelegd worden alvorens ik mij kon laven aan het beloofde strand, aan de Middellandse Zee. Op zich was dat wel een openbaring voor mij want dit water was zo helder als glas. Maar doordat ik hier zo van onder de indruk was, had ik niet in de gaten dat de zon volop bezig was met het bestoken van mijn spierwitte lijf. Ik deed op die eerste dag allemaal stranddingen zoals volleyballen, zandkastelen bouwen, Beach ballen, snorkelen en voetballen. Er ging voor mij een wereld open en ik genoot met volle teugen.
Daarna kon ik de rest van de vakantie alleen nog maar stilzitten onder een parasol..
Als een kreeft was ik. Verbrand van top tot teen. Dat was mijn eerste ervaring met warmere oorden en tevens mijn laatste. Alle vakanties erna verbleef ik ‘gewoon’ binnen de landsgrenzen en ik vermaakte mij prima door het prettige klimaat wat wij hier hadden, het zogenaamde milde zeeklimaat. Hadden ja, want de laatste jaren lijkt het wel of we opnieuw veroverd dreigen te worden door de Spanjaarden want de zomers hier zijn snikheet. Een vervolg op de 80 jarige oorlog wellicht. Het mediterrane klimaat breidt zich uit over Europa. Want we hebben nu al een aantal zomers achter elkaar de ene hittegolf na de andere en dat maakt mij best wel nerveus. Om het Spaans benauwd van te krijgen!
Daarom probeer ik nu te leven als een Spanjaard.
Zo stond ik op mijn vrije dagen extra vroeg op om volop te kunnen genieten van de ochtend ‘koelte’. Vervolgens deed ik de nodige boodschappen en ging dan snel weer naar huis. Na het middaguur begon mijn siësta, dan trok ik mij een poosje terug in de slaapkamer met mijn ventilator. Deze zeer gewaardeerde aankoop stond de hele dag aan. Als we buiten gingen eten sleepte ik het ding de tuin in en richtte ik ‘m op de eettafel zodat het insectengespuis even elders konden gaan klieren. En zodra we naar bed gingen nam ik ‘m mee naar de slaapkamer waarna de kunstmatig opgewekte wind ons de lakens van de billen blies. Natuurlijk is de ventilator niet geruisloos, wat heet, maar ik sloot mij er gewoon voor af door de ogen dicht te doen en net te doen alsof ik op het strand lag.
Maar dan zonder meeuwengekrijs.
Wij waren niet de enigen die zo de strijd aangingen met de hitte, hoor. Overal om ons heen hoorden we van dit soort verhalen. En naast de mens leken ook de vogels last te hebben van de warmte. Normaliter vliegen hier achter huis hele zwermen mussen maar die zie ik al dagen niet meer. Zelfs nadat ik de quicheschaal (zie ook: https://www.oldambtnu.nl/2019/08/11/column-stille-boel/) weer tevoorschijn gehaald had om zo een zwembadje voor ze te creëren op het schuurdak, lieten ze zich niet zien. Enkel de familie Ekster maakte hier opnieuw dankbaar gebruik van en zij plonsden en dronken er lustig op los.
Maar we zijn die hitte niet gewend.
De basis voor irritaties. Want met het stijgen van de temperaturen zie je de lontjes van verdraagzaamheid ook korter worden. Op (A) Social Media vechten allerlei kampen met elkaar over hun gelijk want we pikken immers niks meer en zelfs de jeugd van Giethoorn deed van zich spreken omdat ze de toeristen ‘terroriseerden’ met bommetjes vanaf de bruggen.
De warmte lijkt ook de ouderwetse humor verdreven te hebben.
En natuurlijk grijpen de populisten ook hun kans (bij gebrek aan echt goede ideeën). Zij maken dankbaar gebruik van verschrikkelijke moorden in dit land of een statement van een Amerikaans bedrijf, om precies te zijn Facebook. Dit medium wil verbinden maar raakt steeds meer betrokken bij het ontbinden, of nog erger, ontwrichten van een maatschappij. Het begint een kotsbak te worden voor onderbuikgevoelens en haat, gevoed door afgunst en een tekort aan empathisch vermogen.
Ik heb een goede raad: Hef je account op bij Facebook als je jezelf niet kunt vinden in hun regels. Wellicht bereik je daar dan wel wat mee in plaats van altijd maar weer die boosheid in de reacties te moeten melden.
Dat scheelt een hoop ergernis én tijd.
En die tijd kan dan weer gebruikt worden om ons mooie Nederland te herontdekken zoals al velen onder ons dit jaar gedaan hebben. In plaats van vakantie vieren ver over de grenzen blijven ze nu in eigen land. Voor sommigen is het een hernieuwde kennismaking met hun roots en de identiteit waar populisten steeds maar weer mee aan de haal gaan.
In ons egoïsme willen we die identiteit nog wel eens vergeten.
We zijn immers op vakantie!
