Column: Geen zwaluw maakt nog geen najaar
Het is een stuk rustiger geworden in het luchtruim boven ons. De hele zomer was het een gekwetter van jewelste van alle zwaluwen die bij ons in de buurt nestelen.
Onze buren hebben een huis met een dakrand die breder is dan de gevel. Een paar jaar geleden ontdekte een paartje zwaluwen die plek. Met alleen modder en wat gras bouwden de kleine vogeltjes hun nest onder die schuine dakrand. Het jaar erop kreeg dat idee navolging en weldra zagen we zes nesten onder de dakrand zitten. Ook een paar huizen verderop was het een levendige boel van zwaluwen die al kwetterend bij elkaar poolshoogte kwamen nemen.
Dit jaar werd de populatie onder de dakrand nog eens verder uitgebreid met twee nesten en oude nesten die de winter niet geheel hadden overleefd werden weer opgelapt. Goed, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn en ons tuinpad wordt ook gebruikt als een soort openbaar toilet, maar met een paar keer extra schoonspuiten is dat zo opgelost.
De hele zomer kon ik vanuit onze tuin genieten van het gezellige gepruttel van de zwaluwen in hun nest. En dan ’s avonds de acrobatische toeren wanneer de volwassen vogels in groepjes steeds op hoge snelheid rond de nok van het dak scheerden. Op jacht naar insecten.
Aan het eind van de zomer begint het bij de beestjes te kriebelen en maken ze zich op voor hun zesduizend kilometer lange reis naar Afrika. Zwaluwen zijn insecteneters bij uitstek en die hebben hier in de winter weinig te zoeken.
Nu zit ik dus dit stukje te typen en kijk naar de dakrand met een stuk of acht verlaten nesten. En zie de mugjes dansen voor het raam. Want voor hen zijn de omstandigheden nog steeds aangenaam. Het lijkt of de zomer maar niet ophouden wil: in de tweede helft van oktober nog temperaturen boven de 25 graden ..
Toch lijkt het of de herfst alles uit de kast haalt om de zomer te verleiden toch afscheid te nemen. Niet met geweld, maar met charme. De bomen die als ondeugende meisjes uitbundig hun bos haar losgooien en ermee naar alle kanten zwieren. Rood, oranje, bruin, korenblond, vlasblond. De nevel in de sloten ’s ochtends vroeg en de lange schaduwen van de namiddagzon. De sfeer van melancholie over de weilanden.
Sommige dingen veranderen. Maar er zal altijd weer herfst zijn. Gevolgd door weer een nieuwe cyclus. Ik zie nu al uit naar het voorjaar!
Zwaluwen zijn trouwe beestjes en in mei kan de ik meeste waarschijnlijk weer begroeten.
Door: Jos Schaafsma
