Column: Beste Johnny en Winston
Nu ik de zoveelste brief van jullie heb mogen ontvangen heb ik maar eens besloten om jullie terug te schrijven. Dat lijkt mij wel zo fatsoenlijk en jullie krijgen gelijk; de aanhouder wint.
Want jullie sturen al jaren enveloppen naar mij alleen weet ik eigenlijk niet of ze wel echt voor mij bestemd zijn. In de aanhef staat namelijk: Aan de bewoners van…. en dan volgt het adres. Dat is wel mijn adres maar ik heet geen ‘de bewoners van…’. Normaal gesproken mag je natuurlijk niet andermans post lezen, dat is niet netjes. Daarom legde ik de brieven altijd enkele weken apart om de geadresseerden, ‘de bewoners van’.. de kans te geven om hun post op te halen.
Helaas, tot op de dag van vandaag zijn ze nog niet langs geweest om hun post op te eisen.
Toen heb ik maar eens de stoute schoenen aangetrokken en heb zowel de brief van Winston als die van Johnny geopend. Nou, dat was even schrikken! Want jullie beloven in die brieven gouden bergen, minimaal vijfentwintigduizend euro, uitlopend naar wel vijf miljoen euro! Johnny vroeg in de brief of de Gouden Kaart in de envelop zat. Snel ging ik op zoek en waarachtig, ik had ‘m! Ik voelde mij Sjakie in de Chocoladefabriek! Op de andere kaartjes stonden allerlei prijzen afgedrukt zoals een fiets, een reis, een TV en nog veel meer. Vervolgens moest ik naar een website waar ik enkele gegevens moest invullen waarna ik gegarandeerd één van de prijzen zou ontvangen.
Gegarandeerd.
Winston was wat directer in zijn brief. Het was volgens hem namelijk de laatste kans! Ook hier zat een Gouden Kaart en op die kaart stond een code. Niet zomaar een code, nee, een unieke code! Daarnaast schreef hij het volgende wat mij achter de oren deed krabbelen;
‘Komende zondag zit Nederland massaal voor de buis.’
Nou, dat kon niet in mijn geval want ik moest naar een verjaardag. En dan zal de televisie echt niet aanstaan mag ik hopen. Winston gaf geen garanties op een prijs maar moedigde wel aan om ook naar een website te gaan alwaar, na het invullen van enkele gegevens, de unieke code ingevuld kon worden. Was het niet de vijf miljoen dan waren er nog genoeg geldprijzen over die gewonnen konden worden.
En ja, de verleiding werd steeds groter en groter want er stond op de Gouden Kaart toch echt een code, de unieke code!
Met het schaamrood op de kaken legde ik snel de brieven weer weg, het mijzelf kwalijk nemend dat ik zomaar andermans post open gemaakt had waarin staat dat de geadresseerde enorme prijzen gewonnen had!
Ik zag mij al staan in de rechtszaal…..
En dat in tijden waarin de privacy een flink podium gekregen heeft. Ik wilde er over tweeten maar bedacht mij op het laatste moment. Want tweetjes willen nog wel eens als een boemerang terugkomen. Daar kwam Thierry Aartsen, nieuw Kamerlid voor de VVD, van de week ook achter. Alvorens zijn beëdiging moest hij flink door het stof voor zijn tweets. Ik heb ze ook gelezen en kwam tot de conclusie dat de nuance weer eens ver te zoeken was. Zou dit het zoveelste debacle worden voor een VVD lid?
Je zou zeggen dat de kiezer uiteindelijk beslist, het oordeel over deze partij zal vellen waarna deze partij uiteindelijk zal verdwijnen. Maar niets is minder waar. Want een onderzoek toonde aan dat deze stemmers trouw op hun partij blijven stemmen. Dat zit nu eenmaal in hun systeem. Zo worden ze geboren en opgevoed. Alles moet hetzelfde blijven. Ze spelen hockey en golf, dragen blauwe blazers en geruite broeken en roken graag een sigaartje in een Chesterfield fauteuil. En ze hebben ooit bij een studentenvereniging gezeten, herstel, de boel op stelten gezet. Veel drinken en dan later, als ze in de politiek zitten, ons gaan vertellen dat alcohol slecht is en daarom mag je tegenwoordig onder de 18 jaar niet meer een paar biertjes drinken.
Stelletje hypocrieten.
Natuurlijk is voorgaande gebaseerd op vooroordelen, een onderbuikgevoel waar we ons allemaal wel eens schuldig aan maken. Neem nou dat kersverse Kamerlid Thierry. Dat schijnt volgens de berichten van mensen die met hem gewerkt te hebben, ook zijn politieke tegenstanders, best wel een goede gast te zijn. Hij heeft zijn hart op de tong maar is ook bereid te luisteren naar andere meningen.
Dat is tegenwoordig best wel bijzonder!
Want neem nou de gemeente Brunssum. Tijdens de gemeenteraadsvergaderingen gaat het er zo stevig aan toe dat de burgemeester besloten heeft alle raadsleden op cursus te sturen. Een cursus omgangsvormen, om uiteindelijk weer waardig en fatsoenlijk met elkaar om te gaan. Zodat er weer naar elkaar geluisterd zal worden.
Na de uitzending van de Rijdende Rechter van afgelopen dinsdag lijkt het mij helemaal geen raar idee om deze cursus landelijk in te voeren. Het kost alleen wel een paar centen, alleen al in Brunssum tachtigduizend euro… Maar goed, als de wereld er wat gezelliger van zal worden lijkt het mij een goede investering. En aangezien de overheid volgend jaar bijna zestig miljard euro binnen gaat halen door de BTW te verhogen op onze boodschapjes, kapperbezoekjes en medicijnen, moet zo’n cursus toch wel in te voeren zijn.
En mocht dat geld al voor andere zaken gereserveerd zijn zoals bijvoorbeeld voor de politie, onderwijzers of de helpende handen in de zorg dan mag het van mijn part gesponsord worden door die hebzucht kwekende en agressief brieven spugende cluppie’s van jullie, beste Johnny en Winston, de Postcode- en Vriendenloterij.
Dat zou nog eens een prijs wezen, daar kan geen ijstaart of een doos met koekjes tegenop. En het mes snijdt aan twee kanten!
Bedankt voor jullie aandacht, het was fijn even wat duidelijkheid te scheppen.
Met welgemeende groet,
Een van de bewoners van dit huis!
Door: Arjen Veldhuizen
