Column: Yin en Yang
Er zijn veel verschillen tussen man en vrouw. Fysiek, maar ook op mentaal gebied. Vrouwen begrijpen mannen niet en mannen begrijpen vrouwen niet. Een veel gehoorde geklaagzang aan beide zijden.
Als je er even over nadenkt is het eigenlijk wel raar. Want waarom voelen ze zich dan tóch over het algemeen aangetrokken tot elkaar? Het zijn immers tegenpolen, het is Ajax tegen Feyenoord, het is Geert tegen de Islam, het is Groningen tegen Friesland, het is Lothar Matthäus tegen Frank Rijkaard, het is Gordon tegen Gerard, het is Tilly tegen Conny en het is Johan Derksen tegen iedereen.
Het is eigenlijk Yin en Yang, want ze kunnen niet met elkaar en niet zonder elkaar.
Yin is hier het vrouwtje. Het symboliseert de donkere maan. En Yang is het mannetje, die staat weer voor de heldere zon. Nou ja zeg! Hoe treffend! Want hoe vaak horen mannen niet dat ze wat serieuzer moeten zijn en niet voor hun problemen weg moeten lopen? En hoe vaak horen we niet dat vrouwen vaak chagrijnig zijn en alleen maar blij worden van shoppen en chocolade?
Die Yin en Yang zijn zo gek nog niet! Eigenlijk is het is dan ook best logisch dat er mannen en vrouwen zijn die op hetzelfde geslacht vallen. En lopen de heteroseksuelen vreselijk achter de waarheid aan. Doen ze dat alleen maar omdat het toevallig ooit begon met een man en een vrouw? Want nogmaals, vrouwen en mannen kunnen nog wel eens van mening verschillen. Dus waarom zou je dan in vredesnaam met elkaar het leven willen delen?!
Dat stelletje wist natuurlijk niet beter! Afgelopen week werd voorgaande maar weer bevestigd. Ik kwam plotseling een dagje thuis te zitten. Dat kwam doordat ik de dag ervoor op een bankje gezeten had, onder een Overijsselse boom. Vervolgens kreeg ik jeuk. Na nader onderzoek bleek dat ik te pakken was genomen door de Jeukrups. Ja! De Jeukrups! Om precies te zijn, de Eikenprocessierups.
Daardoor kon ik natuurlijk niet meer werken, en ja, ik moest natuurlijk ook nog bellen met een advocaat om de eigenaar van de Overijsselse boom aansprakelijk te stellen. Want deze hadden mij moeten waarschuwen voor deze jeukerds.
Vandaar een dagje vrij!
Tot mijn grote vreugde was mijn vrouw die dag toevalligerwijs ook vrij. Dat zal ze wellicht eerder in ons samenzijn al verteld hebben, maar ja, die verschillen tussen de seksen hè… Mannen luisteren nooit!
Toen wij halverwege de ochtend gezellig en vrolijk een ontbijtje met een eitje genoten, begon mijn vrouw ineens wat te mopperen. Het weer sloeg om zeg maar…. Zoals een goed man betaamt luisterde ik er in eerste instantie dus niet naar, maar nadat ze mij tot de orde geroepen had, kreeg ze mijn volle aandacht: “Leg die telefoon nou eens weg als ik tegen je praat!”
Die telefoons vreten aandacht, dat zijn vrouwen in het kwadraat!
“Wat is er aan de hand, lieverd?” zei ik op een rustige toon om het vuurtje niet teveel op te stoken en trok mijn meest aandachtige gezicht. Want ik wist dat er nu geen plaats meer was voor een ondermaats grapje. Ze keek me aan met een blik die…(en zuchtte eens heel diep…) en toen kwam het:
“Doordat jij ook vrij bent, loopt mijn hele planning van de dag in de war!”
Die kwam binnen! Dit was de bal in mijn kruis; gelijk het schot van Ronald Koeman in de Europacup- finale voor Barcelona (1992) tegen Sampdoria in het Wemblystadion te Londen. Barcelona won daardoor maar ik lag steunend en kreunend op de grond. Met een van pijn vertrokken gezicht had ze nu mijn volle aandacht. “Wat heb ik in vredesnaam met jouw planning te maken?” vroeg ik met een piepstem en wreef mijzelf ondertussen over mijn onderbuik. Naast de inentingen tegen mazelen en dergelijke, zouden ze nog wat moeten toevoegen, namelijk spul tegen pijn in je ballen!
“Ik had vandaag van alles willen doen, maar daar komt nu niks meer van terecht, want jij bent ook thuis!” zei ze, zonder te lachen. “Waarom komt daar niks meer van terecht? Je kan toch gewoon ‘je ding’ doen.. Ik vermaak me wel hoor. En hoor eens even, ik woon hier ook hoor!” antwoordde ik haar. Maar dat wilde ze niet horen, ze is een vrouw. En die denken anders dan mannen.
Met lede ogen keek ze mij aan: “Nee, jij bent er nu en dat is anders dan wanneer ik alleen ben.”
Ik hield de rest van de dag last van dat klote gevoel en besloot mij wat af te zonderen zodat ik niet als een rode lap zou gaan werken. En zodra ze iets vroeg dan was ik direct een en al oor omdat ik de stemming niet wilde verpesten. Die was immers al verpest.
En ik begreep er niks van.
Afijn, uiteindelijk kwam de rust weer terug nadat ik de schutting opnieuw in de verf ging zetten. Op de een of andere manier vinden de dames dat fijn, dat je als man je klusjes in en om het huis uitvoert zonder tegen te spartelen.
Heel vroeger ging de man jagen en was moeder de vrouw blij als je dan thuis kwam met een stuk dinosaurus of mammoet. Nu doen ze klusjes…..
Enkele dagen later kwam de achterbuurvrouw weer even buurten, en vol bewondering keek ze naar mijn geleverde klus. De superlatieven vlogen tussen de schuttingdelen heen en weer en ik begon te glimmen als een aap met zeven staarten. Toen de dame met een koppie thee geland was op een van onze tuinstoelen, zei ze dat haar vriend zo zou komen. Ze had dus maar even tijd voor een praatje.
“Maar eigenlijk komt het mij helemaal niet uit!” zei ze ineens.
Ik kromp ineen. Mijn vrouw reageerde direct op de buuf: “Ojee, ja dat snap ik. Je hele planning is nu zeker in de war!” Hierop antwoordde de buuf instemmend. Natuurlijk was het verstandiger geweest dat ik nu mijn mond hield. Maar nee, ik moest hier weer zo nodig een opmerking over maken.
“Waarom komt het niet uit dat je vriend langs komt? Dat is toch leuk? Misschien neemt hij wel een bosje bloemen mee, of hij vraagt je ten huwelijk!?” riep ik, zwaar verontwaardigd en voelde ik me opnieuw behoorlijk in het kruis getast.
Ik was even helemaal klaar met dat geYin en geYang!
– Arjen Veldhuizen.
