Column: Waterbei
Deze week was onze premier op werkbezoek bij het eiland Sint Maarten. Daar waar vorig jaar de orkanen Irma en Maria zo’n enorme ravage achterlieten. In een interview vertelde hij over de veerkracht van de bewoners. En over de wederopbouw. Onze premier is altijd opgewekt.
Dat optimisme heeft hij van zijn moeder, vertelde hij eens. Ik heb op YouTube een speech van hem bekeken. Mijn mond viel open van bewondering. Zijn toespraak was echt briljant. Niet vanwege de visie die hij uitdroeg. Die zat er namelijk niet in, zei hij zelf. ‘Visie’, zo verkondigde Rutte op bijna dichterlijke wijze, ‘visie is als een olifant die je het uitzicht belemmert’.
Nee, het was niet wát hij zei, het was hóe hij het zei. Meer dan een half uur lang speechte Rutte uit zijn hoofd. Vlot, vloeiend en met maar één verspreking: ‘zijn eigen boontjes te roeien’. Waarschijnlijk deed hij zelfs dat expres. Misschien wilde hij grappig zijn. Of bedoelde hij er iets diepzinnigs mee, als met de olifant. Of als deze: “De snelste manier om kwijt te raken wat je wilt behouden, is krampachtig vasthouden aan wat je hebt.”
Ik moest opeens aan Waterbei denken. Straks na de zomervakantie mogen we daar weer van genieten. Humoristisch en absurdistisch theater, surrealistische vergelijkingen, een koning die ook een nar kan zijn… Rutte’s uitspraken zouden ook impact hebben als hij die op een enorm rijdend object op het Marktplein in Winschoten zou doen. Omringd door acteurs, steltenlopers, dansers en vuurspuwers die het publiek doorkruisen. Dat had ook een leuk YouTube-filmpje opgeleverd.
Mocht het kabinet binnen afzienbare tijd vallen, dan zie ik het wel gebeuren. Rutte die volgend jaar als hoofdrolspeler glorieert in een voorstelling van het nazomerfestival. Liefst over politieke intriges tussen Groningen en Den Haag. Op een unieke locatie. De NAM-locatie bij Oude Pekela.
– Jos Schaafsma.
