Winschoten – Stilte. Lawaai. Een mengeling van emoties. Precies dat wat het overlijden van Pieter losmaakt. Het verdriet overheerst, maar de luchtigheid en de humor die zo nu en dan ook de kop op steken, zijn zo passend bij Pieter.
Eerder vanmiddag maakten honderden mensen op het Marktplein de opening van het Bevrijdingsfestival mee. Onze Pieter had de hoofdrol in de opening. Voor hem klonken salvo’s. Voor hem maakten inwoners een minuut lawaai. Met een traan en een voorzichtige lach. Eindigend met de spontane en ook zo lastige post, zo mooi om met elkaar te gedenken. Pieter, maar ook de start van de bevrijding van Winschoten. Want dat had Pieter ook gewild. Het is allemaal vreselijk verdrietig, maar we moeten door. En juist met evenementen met lawaai want daar was hij ook zo van.
Medeleven op straat, nog meer bloemen op de trappen van het stadhuis, warme woorden en steun op sociale media. De familie, die in de eerste dagen verrast was door de impact die het verlies op zoveel mensen had, voelt zich nu gesterkt en gesteund.
Deze betrokkenheid, voelt ook als een warme omhelzing voor al die mensen die nu zo hard werken aan het afscheid van Pieter. Het doet ons allen veel dat we zo met elkaar om Pieter heen staan.
Foto’s: Marcel Lameijer/ OldambtNu.nl
