Het verhaal van de vrachtwagenchauffeur na dodelijk ongeval Winschoten
Winschoten – Precies een week geleden, een dodelijk ongeval op de Sint Vitusholt in Winschoten waarbij een man om het leven kwam, het bleek meteen niet om een ongeluk te gaan, maar om een ‘geslaagde’ zelfmoord poging van de verwarde man.
De volgende tekst is inclusief citerende woorden van Transport-Online.nl
“Hij wilde zich eerst vóór de vrachtwagen van het leven beroven”, vertelt de chauffeur, die anoniem wenst te blijven, “Maar ik remde en zag hem weglopen. Gelukkig, dacht ik. Toen bedacht hij zich en nam een snoekduik achter mijn wagen, hij dook zo onder de trailer. Ik sprong de vrachtwagen uit, maar hij was onder de wielen terecht gekomen. Het was meteen duidelijk dat hij dat niet had overleefd.”
De chauffeur heeft zelf de hulpdiensten kunnen bellen “De man heeft gedaan wat in zijn beleving juist was, ik koester absoluut geen wrok. Maar het hakt er wel in. Meer dan ik zaterdag zelf dacht. De politie zei tegen mij dat het goed zou zijn Slachtofferhulp in te schakelen. Dat heb ik in eerste instantie afgeslagen, maar ik heb ze nu toch uitgenodigd.”
‘Maar het is wel gebeurd’
”Als zoiets gebeurt, dan kun je niks. Het overkomt je. Ik zie steeds weer dat beeld voor me, dat ik hem daar zie liggen. Je hebt iemand doodgereden, je kunt er niets aan doen, maar het is wel gebeurd.”
De chauffeur werkt via een uitzendbureau en is op dit moment op therapeutische basis aan de slag. Hij is met een andere chauffeur meegegaan op zijn eigen wagen, om te kijken hoe het voelt. “Dat ging niet goed. Ik riep bij elke hond en elk kind dat ik zag lopen: pas op! Ik ben gewoon de controle kwijt. Daar word je je heel bewust van: je hebt absoluut niets te zeggen over wat een vrachtwagen kan aanrichten. Je kunt zo’n auto besturen en overal om denken, maar dit gebeurt je gewoon.”
‘Ik zie de beelden nog steeds voor me’
Een ander maakt de keuze om zijn leven te beëindigen, maar daardoor staat het leven van deze chauffeur even stil. Ook met de vele vragen naar details over wat er is gebeurd, kan hij niet goed omgaan. Mensen die foto’s willen zien van de man die zelfmoord heeft gepleegd. Hij zou wel willen dat hij het beeld uit zijn hoofd kan wissen. Maar dat lukt niet.
“De politie belde gisteravond nog en zei: ‘hij zag er nog redelijk uit’. Nou, ik vind absoluut van niet. Misschien zeiden ze het om mij gerust te stellen.” Het nieuwtje is er inmiddels al vanaf en de chauffeur heeft het gevoel dat zijn omgeving vindt dat het nu maar afgelopen moet zijn, “maar voor mij draait de film nog volop.”
“Je verbeeldt jezelf: ik kan overal mee rijden. Ik kan goed met vrachtwagens overweg, heb door heel Europa gereden en zelfs jaren rijles gegeven op die wagens. Ik heb zelfs mensen begeleid die zo’n klapper meegemaakt hebben. Maar ik heb daar nu zelf niets aan. Ik slaap verschrikkelijk slecht, ik ben de controle kwijt. Het is mij pijnlijk duidelijk geworden: ik heb niks te vertellen in zo’n vrachtwagen.”
‘Toch zit mij iets vreselijk dwars’
De politie heeft na het ongeval goed contact gehouden, inmiddels is ook slachtofferhulp op bezoek geweest. Via het uitzendbureau kwam iemand een bloemetje brengen en zijn opdrachtgevers leven helemaal met hem mee na dit tragisch ongeval. Waar de chauffeur, naast het meemaken van zo’n ernstig ongeval, nog wel vreselijk mee zit: zijn weekcontract bij het uitzendbureau werd niet verlengd.
Men verleent naar eigen zeggen wel alle medewerking bij zijn herstel en re-integratie, “Maar zondag stond het ontslag al wel zwart-op-wit”, aldus de chauffeur. “Bij zaterdag 16 mei stond ‘ziekmelding’ en bij zondag 17 mei ‘einde contract’. Dat zit mij vreselijk dwars: hier kan ik toch niets aan doen?”
Lees hier het artikel over het ongeval
Tekst: De citerende teksten zijn van Transport-Online.nl
